بررسی داروهای احتمالی دیابت نوع ۲ با استفاده از زیست شناسی سامانه ای

زمینه و هدف : دیابت نوع ۲ یک بیماری مزمن متابولیک چند عاملی است که باعث بالا رفتن قند خون (گلوکز)می شود که منجر به هایپر گلیسمی می شود که در نتیجه آن باعث مقاومت به انسولین میشود . دیابت نوع ۲ باعث آسیب بهچشم ها ,کلیه ها , عروق خونی و قلب میشود . براساس آمار بهداشت جهانی تقریبا ۵۳۶ میلیون بزرگسال بین سنین ۲۰الی ‎۷۹ سال با دیابت زندگی می کنند. پیش بینی می شود که تعداد کل افراد مبتلا به دیابت تا سال ۲۰۳۰ به ۶۴۳۲ میلیوننفر و تا سال ۲۰۴۵ به ۷۸۳ میلیون نفر افزایش می یابد. برای کنترل بیماری دیابت راه های مختلفی از جمله رژیم غذاییمتناسب , ورزش های هوازی مثل پیاده روی , تزریق آنسولین و مصرف دارو زیر نظر پزشک متخصص وجود دارد. انجامچک آپ های منظم نیز که کنترل بیماری کمک شایانی میکند . در عصر حاضر راه های نوین زیادی از جمله پزشکیشخص محور , طراحی بیوسنسورها و تلفیق علم بیوانفورماتیک و علوم آزمایشگاهی نیز در حال پیشرفت است.مواد و روش ها : در این تحقیق از پایگاه داده های بیوانفورماتیکی نظیر GEO , STRING , DGIdb و نرم افزارهایی از جمله Cytoscape برای رسم شبکه هم بیان ژنی و شبکه PPi و شبکه دارو-ژن استفاده شد.یافته ها : در نهایت ۴۷ DEGs بدست آمد که با استفاده از آنها شبکه دارو-ژن رسم شد که نتیجه این شد که دارویمتفورمین کلراید بر روی ژن هایی مثل NADUFA۷, NADUFB۳ و ....... در عضله اسکلتی نقش دارد .نتیجه گیری : طبق بررسی های انجام شده نتیجه این شد که داروی متفورمین کلراید برروی بیان ژن هایی مثلNADUFA۷, NADUFB۳ و ...... و کاهش بیان آن ها تاثیر دارد .

کلیدواژه ها:

دیابت نوع ۲ ، بیوانفورماتیک ، زیست شناسی سامانه ای ، شبکه هم بیان ژنی ، ژنتیک