بررسی ارتباط میان وجود یا عدم وجود رسپتور استروژن و پروژسترون با میزان بقای بیماران سرطان سینه در بیمارستان و کلینیک های مربوطه در شیراز

-بیان گیرنده های استروژن “ER” و گیرنده های پروژسترون “PR” یک پیش بینی کننده بسیار قدرتمند و مفید برای سرطان پستان است. از این رو ارزیابی مشخصات بیان گیرنده به پزشکان اجازه می دهد تا پاسخ سرطان پستان به درمان هورمونی را تا حدود زیادی صحیح پیش بینی کنند. در سرطان های لوبولار و لوله ای با بروز زیاد استروژن و گیرنده های پروژسترون نسبت به سایر سرطانها روبه رو میشویم. بسیاری از نویسندگان معتقدند که بیان ER با اندازه تومور اولیه رابطه معکوس دارد ، یک رابطه مشابه برای گیرنده پروژسترون نیز شرح داده شد اما همه نویسندگان این رابطه را تایید نمی کنند. مطالعه ما یک مطالعه از نوع مورد- شاهدی بوده و به منظور بررسی ارتباط بین گیرنده های استروژن و پروژسترون و سن بیماران از یک طرف ، نوع و درجه بدخیمی سرطان از طرف دیگر بر روی نمونه های ۱۲۰۷ بیمار مبتلا به سرطان پستان که بین سال های ۱۴۰۰ تا ۱۴۰۲ به بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شیراز(نمازی، حافظ، فقیهی،خلیلی، علی اصغر و چمران) مراجعه نموده اند با استفاده از روش ایمونوهیستوشیمی روی بلوک پارافین انجام شده است. نمونه ها بر اساس ایمونوهیستوشیمیایی با تکنیک LSAB جهت بررسی وجود گیرنده های استروژن و پروژسترون رنگ آمیزی گردیدند. اطلاعات بدست آمده با استفاده از آزمون های کای دو و آنالیز واریانس تجزیه و تحلیل گردید. در مطالعه ما ، در زنان زیر ۵۰ سال ، گیرنده های استروژن در ۵۳۱ نفر( ۴۴درصد از پایگاه آماری ) و گیرنده های پروژسترون در ۴۶۰نفر ۳۸) درصد از پایگاه آماری) مشاهده شد. در زنان یائسه واکنش هست های مثبت برای ER در ۲۳۰نفر از بیماران مشاهده شد. با توچه به مطالعات پیشین و داده های ما زنانی که در آنها واکنش مثبت برای ER در بیش از ۱۰ تومور رخ می دهد سلولها به عنوان یک کیس مناسب جهت درمان هورمونی طبقه بندی می شوند در این گروه از افراد این نوع درمان موثرتر است. در مطالعه ما ، بیان ER و PR به طور همزمان در اکثر بیماران (۶۳,۶) رخ داد.

کلیدواژه ها:

استروژن ، پروژسترون ، ایمونوهیستوشیمی .