بررسی تاثیر برنامه توانبخشی مبتنی بر روش حرکتی اسپارک بر مهارت های حرکتی و هوش هیجانی در دانش آموزان با آسیب بینایی شهر اصفهان

هدف: این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی برنامه توان بخشی مبتنی بر روش حرکتی اسپارک بر مهارت های حرکتی و هوش هیجانی در دانش آموزان با آسیب بینایی شهر اصفهان در سال ۱۳۹۹ انجام شد. روش: در این پژوهش نیمه تجربی که به صورت پیش­آزمون– پس­آزمون با گروه کنترل اجرا شد، ۳۰ نفر از دانش آموزان با آسیب بینایی شهر اصفهان با میانگین سن ۱۷/۱۲ سال با استفاده از شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی به ۲ گروه آزمایش (۱۵ نفر) و کنترل (۱۵ نفر) تقسیم شدند. برنامه توانبخشی مبتنی بر فعالیت­های بدنی برگرفته از روش حرکتی اسپارک به مدت ۸ هفته، هر هفته سه جلسه و هر جلسه ۶۰ دقیقه روی گروه آزمایش اجرا شد. گروه کنترل در این مدت در برنامه تمرینی شرکت نداشتند. در آغاز و انتهای برنامه توانبخشی، شاخص های مهارت های حرکتی و هوش هیجانی در هر دو گروه در شرایطی مشابه با استفاده از پرسشنامه های استاندارد هوش هیجانی شات و همکاران (۱۹۹۸) و آزمون تبحر حرکتی برونینکس-اوزرتسکی (۱۹۷۲) برآورد شد. داده ها با استفاده از آزمون های تحلیل کواریانس چند متغیری تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که برنامه های توانبخشی مبتنی بر فعالیت بدنی بر شاخص های مهارت های حرکتی در دانش آموزان با آسیب بینایی شهر اصفهان تاثیر معناداری داشت (۰۵/۰P≤). همچنین تاثیر برنامه تمرینی بر هوش هیجانی آزمودنی ها معنادار بود (۰۵/۰P≤).  نتیجه گیری: این یافته ها نشان می دهد که برنامه های توانبخشی مبتنی بر فعالیت بدنی بر مهارت های حرکتی و هوش هیجانی در دانش آموزان با آسیب بینایی موثر است. از این رو پیشنهاد می شود تا دست اندرکاران آسیب دیدگان بینایی، مربیان، والدین و ورزشکاران کم بینا از این روش برای پیشرفت و بهبود اجراهای ورزشی و هوش هیجانی استفاده کنند.

کلیدواژه ها:

Physical activity ، Motor skills ، Emotional intelligence ، Visual impairment ، فعالیت بدنی ، مهارت حرکتی ، هوش هیجانی ، آسیب بینایی