توسعه ابزاری برای ارزیابی مدیریت منابع انسانی پایدار در نظام اداری ایران

هدف این پژوهش شناسایی و رتبه بندی شاخص های مدیریت منابع انسانی پایدار در جهت توسعه ابزاری برای ارزیابی پایداری مدیریت منابع انسانی در نظام اداری ایران می باشد. پژوهش از نظر هدف، کاربردی، از حیث نحوه گردآوری داده ها، توصیفی- پیمایشی است. جامعه آماری ۲۵ نفر از کارشناسان و متخصصان حوزه مدیریت رفتارسازمانی و منابع انسانی و دارای سوابق مدیریتی در سازمان های دولتی شهر تهران یا دارای تحصیلات مرتبط با رشته مدیریت می باشد که به روش قضاوتی (هدفمند) و گلوله برفی انتخاب شدند. در گام اول با بررسی و ارزیابی مبانی نظری، ۳۱ عامل به عنوان شاخص های مدیریت منابع انسانی پایدار شناسایی و استخراج شد. در ادامه، به منظور جمع آوری آراء خبرگان برای پیاده سازی در تکنیک دلفی فازی، از پرسشنامه استفاده که ۷ شاخص پایین تر از میانگین تعیین شده قرار گرفتند و برای مرحله تعیین اولویت حذف شدند. سپس با استفاده از ماتریس مقایسات زوجی و در قالب عبارت های کلامی، پرسشنامه خبره سنجی برای تعیین وزن مهارت ها تهیه و در بین خبرگان توزیع شد. روایی پرسشنامه با استفاده از نظرات خبرگان تایید شد. سپس براساس اوزان به دست آمده با روش AHP فازی و با استفاده از تکنیک ARAS شاخص های مدیریت منابع انسانی پایدار اولویت بندی شد. بر اساس نتایج به دست آمده پنج شاخص توجه به انتظارات کارکنان، حرکت به سمت توسعه مشاغل دورکاری، همسوسازی برنامه ها، سیاستها و زیر ساخت های منابع انسانی با اهداف پایداری استراتژیک سازمان، بومی سازی استخدام نیروی انسانی و گسترش فرهنگ و توسعه رفتارهای حامی محیط زیست در بین کارکنان به ترتیب بالاترین اولویت را به دست آورده اند.

کلیدواژه ها:

پایداری ، مدیریت منابع انسانی پایدار ، نظام اداری ایران