حمیده بیگی - دانشجوی دکتری جغرافیای طبیعی، دانشکده جغرافیا و برنامه ریزی، دانشگاه
مائده بیگی - دانشجوی کارشناسی ارشد آبخیزداری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد میبد

گردشگری و محیط زیست با یکدیگر رابطه تنگاتنگی دارند و محیط فیزیکی جاذبه های بی شماری برای گردشگری پایدار ایجاد می نماید. زمین گردشگری به عنوان گزینه ای جدید در گردشگری پایدار، ضمن توجه ویژه به پایداری یک مکان بر روی کلیه ویژگی های طبیعی و انسانی که موجب ارزش بصری یک مکان می گردد، متمرکز می شود. در این راستا می توان با برنامه ریزی اصولی و مناسب و شناسایی فرصت ها و محدودیت های این نوع گردشگری، نقش مؤثری در توسعه مناطق بیابانی و در نتیجه توسعه ملی و تنوع بخشی به اقتصاد ملی برعهده داشت. از این رو در اینجا سؤال این است که پتانسیل ها و محدودیت های توسعه زمین گردشگری تالاب کویری گاوخونی کدام اند؟ و چه راهکارهایی جهت توسعه این نوع گردشگری که منجر به توسعه منطقه ای و ملی گردد، وجود دارند؟ به این منظور مقاله حاضر با استفاده از روش پیمایش و مطالعات میدانی و تعیین نقاط قوت، ضعف، فرصت ها و تهدیدها به شیوه SWOT به ارائه راهکار در جهت توسعه زمین گردشگری منطقه تالاب گاوخونی پرداخته است. تجزیه و تحلیل های تجربی در منطقه مطالعه شده نشان می دهد که سرمایه های زمین گردشگری این منطقه بسیار متنوع است لیکن منطقه با تهدیدات فرامنطقه ای جدی روبرو بوده که با به حداقل رسانی و بازنگری در سیاست های زیر ساختی گردشگری می توان قطب زمین گردشگری قدرتمندی را در منطقه شاهد باشیم.

زمین گردشگری، سرمایه های زمین گردشگری، مدیریت استراتژیک، مدل SWOT