علی رئوفیان - کارشناسی ارشد مهندسی مکانیک، دانشگاه صنعتی امیرکبیر
حنیف کازرونی - استادیار گروه علوم و فناوری های دفاعی، دانشگاه عالی دفاع ملی و پژوهشگاه تحقیقات راهبردی
ابوالفضل میرزاپور - استادیار گروه نانوزیست فناوری، دانشگاه تربیت مدرس و دبیر شبکه پیشران فناوری راهبردی و تحقیقات کاربردی و توسعه ای

پیچیدگی قابل توجه پروژه­های دفاعی از یک سو و محدودیت­های بودجه­ای از سویی دیگر مدیران و مسئولان مرتبط را وادار به انتخاب روش بهینه در فرآیند اکتساب فناوری کرده است. در چالش­های این حوزه، استفاده­ی منظم از مدیریت فناوری، ابزاری حیاتی در مدیریت فرآیند اکتساب فناوری محسوب می­گردد. عواملی نظیر میزان اهمیت و ضرورت فناوری هدف، محدودیت­های منابع مالی، میزان آمادگی قابلیت­های فناورانه موجود جهت جذب فناوری هدف، میزان تجربه پیشین در کشور، امکان­پذیری طرح، سطح تخصص و تجربه­ی نیروی انسانی موجود و   محدودیت­های ایجاد شده از سوی منبع فناوری، می­تواند در تصمیم نهادهای تصمیم­گیرنده در خصوص انتخاب اکتساب فناوری داخلی یا خارجی موثر باشد. در پژوهش پیش­رو، با استفاده از این شاخص­ها روش­های مختلف اکتساب فناوری در کشور رتبه­بندی شده­اند. به منظور رتبه­بندی روش­ها از روش تحلیل آماری تاپسیس استفاده شده است که از جمله روش­های تصمیم­گیری چند معیاره است.

اکتساب فناوری داخلی و خارجی, اکتساب فناوری دفاعی, روش تاپسیس, شاخص های دفاعی