بررسی نقش بکار گیری فناوری اطلاعات در ایجاد و بهبود اشتغال زایی

فناوری اطلاعات و ارتباطات (ICT) از تعامل سه بخش متمایز رایانه، اطلاعات و ارتباطات حاصل می شود. آنچه از تلفیق این سه بخش به دست می آید، اطلاع رسانی نامیده می شود که در حوزه های مختلف از جمله اشتغال مورد استفاده قرار می گیرد. در کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه، یکی از حوزه های مهم توسعه ای، اشتغال و فعالیت در حوزه اطلاعات و ارتباطات می باشد. کارورزان این حوزه به پردازش و تولید محصولات اطلاعاتی می پردازند که در همه حوزه ها اعم از اقتصادی، صنعتی، کشاورزی، اجتماعی، فرهنگی و غیره بکار گرفته می شوند؛ در نتیجه ICT توان اشتغال زایی بالایی دارد. تاثیرات ویژه IT و ICT بر اشتغال نسبت به نوع صنعت، موقعیت جغرافیایی و گروه های متاثر از آن کاملا با هم متفاوت است. به عنوان مثال در کشور آمریکا صنایع رایانه و تولید کنندگان وسایل اداری در دهه ۱۹۹۰ با حجم عظیمی از کاهش اشتغال روبه رو بوده اند، در صورتی که این مساله در کشورهای در حال توسعه به گونه ای دیگر بوده است. برای مثال در آفریقا بخش IT و ICT، خود یک بخش ایجاد کننده شغل می باشد. در یک تقسیم بندی، مشاغل ICT به دو بخش خدماتی و کارخانه ای ICT تفکیک می شوند. در آمریکا شغل های دارای مهارت بالا در ICT عبارتند از: دانشمندان و تحلیلگران سیستم های رایانه ای، تحلیل گران و محققان سیستم ها و عملکردها، برنامه نویسان رایانه ای، تکنسین های الکتریکی و الکترونیکی، کاربران تجهیزات انتشار و پخش، کاربران رایانه ای و کاربران تجهیزات جانبی. شغل های دارای مهارت پایین نیز در آمریکا شامل تعمیرکنندگان تجهیزات پردازش داده، تعمیر کنندگان و نصب کنندگان تجهیزات برقی و خطوط تلفن، تعمیر کنندگان الکتریکی و مخابراتی و تجهیزات صنعتی می شوند. پورات، کارگران اطلاعاتی را به کسانی که با ماشین ها و فناوری های اطلاعاتی کار می کنند، محدود نمی کند و کلیه کسانی را که در امر تولید، توزیع، هماهنگی و پردازش دانش فعالیت دارند جزو کارگران اطلاعاتی می داند. در این مقاله پس از بررسی مفاهیم فناوری اطلاعات به تاثیر آن در اشتغال می پردازیم.

کلیدواژه ها:

فناوری اطلاعات ، پارادایم تکنولوژی اطلاعات ، فناوری اطلاعات و اشتغال زایی ، تاثیر فناوری اطلاعات در اشتغال در ایران.