ارزیابی اقتصادی و مدیریتی پرورش گاومیش و بررسی مزیت فرآورده های تولیدی آن در استان گلستان

از آنجا که فعالیت واحدهای پرورش گاومیش از جمله فعالیت های مهم بخش کشاورزی بوده و آگاهی از وضعیت و میزان بازدهی اقتصادی آن میتواند در زمینه تصمیم گیری در خصوص سرمایه گذاری در این بخش و نیز برنامه ریزی های اقتصادی موثر واقع شود. لذا در این مطالعه از طریق برآورد شاخص های مدیریتی و اقتصادی مربوط و بررسی مزیت نسبی محصولات تولیدی مورد بررسی قرار گرفته است. در این رابطه تعداد ۷۰ واحد پرورش دهنده گاومیش در استان گلستان مورد بررسی قرار گرفت. در این تحقیق به منظور بررسی شاخص های مزیت نسبی از شاخص های هزینه منابع داخلی DRC ، نسبت هزینه به مفعت اجتماعی) SCB ) و شاخص سودآوری اجتماعی ( NSP ) استفاده شد. همچنین به منظور بررسی تاثیر عوامل موثر بر میزان سودآوری واحدهای گاومیش از آنالیز رگرسیون استفاده شد. نتایج نشان داد که واحدهای دامداری از لحاظ تولید شیر دارای مزیت نسبی می باشند. همچنین ملاحظه گردید که میانگین شاخص های مدیریتی و اقتصادی مربوطه نشانگر وجود سودآوری و توجیه مالی و اقتصادی این فعالیت می باشد. با آنالیز رگرسیون OLS ضریب همبستگی برای عوامل موثر بر تولید شیر همانند درصد چربی گله و مصرف کنسانتره به ترتیب ۰۰/۰۰۲-، ۰/۳۸ و برای عوامل موثر برمیانگین وزن زنده گاومیش فروخته شده برای وزن انتهای پروار، مصرف کنسانتره به ترتیب ۰/۰۰۶ ، ۰/۱۳ بدست آمد. ترکیب گله گاومیش های استان از ۶۴% گاومیش مولد، ۱۲ % گوساله های ماده، ۹ % گوساله های نر و ۴% گاومیش نر تشکیل شده است. گاومیش های مولد به طور میانگین در مدت نگهداری ۹ زایمان انجام می دهند. به طور میانگین در ۳۸ ماهگی برای اولین جفت گیری آماده می شوند و اولین گوساله را در ۳۸ ماهگی به دنیا می آورند. وزن تولد گوساله های نر و ماده به ترتیب ۳۸ و ۳۰ کیلوگرم بوده است و فاصله بین دو زایمان ۳۸۷ روز است. نتایج محاسبات در بررسی مزیت نسبی تولید فرآورده های تولیدی گاومیش در استان گلستان نشان می دهد، ترکیبی از تولید شیر و گاومیش زنده دارای بیشترین مزیت نسبی در بین محصولات می باشد

کلیدواژه ها:

عوامل مدیریتی و اقتصادی ، مزیت نسبی ، محصولات گاومیش ، استان گلستان