اثر خرابی پیشرونده لرزه ای بر ظرفیت قاب های فولادی دارای مهاربندی واگرای ویژه با رویکرد زلزله مبنای طراحی و حداکثر زلزله محتمل

در پدیده خرابی پیشرونده ، یک خرابی موضعی ممکن است موجب تغییر شکل های قابل توجهی شود که در نتیجه آن انهدام جزیی یا کلی سازه ایجاد گردد. شیوه های مرسوم در تحلیل و طراحی خرابی پیشرونده، عمدتا بروی جلوگیری از خرابی پیشرونده ذر اثر بار ثقلی تمرکز نموده است، این در حالی است که رفتار خرابی پیشرونده در اثر تحریکات لرزه ای به میزان لازم مورد توجه محققان قرار نگرفته است. هدف این مطالعه بررسی عملکرد لرزه ای ساختمان های فولادی دارای مهاربندی ویژه، طراحی شده بر اساس استاندارد های لرزه ای، با اعضای آسیب دیده و توانایی مقابله در برابر خرابی پیشرونده تحت بارگذاری زلزله می باشد. بدین ترتیب سناریو تضعیف ستون و مهاربند در طبقه اول و چهارم مورد ارزیابی قرار گرفته است. به منظور بررسی خرابی پیشرونده لرزه ای برای دو سناریو حذف ستون و مهاربند در مدل های با دهانه ۵ متری و تیر پیوند برشی، تحلیل تاریخچه زمانی غیرخطی با توجه به زلزله مبنای طراحی DBE و حداکثر زلزله محتمل MCE صورت پذیرفته است. نتایج نشان داد در دو زلزله DBE و MCE، قاب های خمشی ویژه با مهاربندی واگرا ویژه در زلزله DBE ازنظر تقاضای زاویه دریفت، چرخش تیر پیوند و زاویه دریفت ماندگار در اکثر مقادیر در محدوده مجاز آیین نامه ای است اما در زلزله MCE تقاضای زاویه چرخش تیر پیوند بیش از مقادیر مشخص گردیده محدوده مجاز می باشد. بعلاوه تمامی مقادیر قاب ساده با مهاربندی واگرا ویژه در هر دو زلزله بیش از مقادیر مجاز گردیده است.

کلیدواژه ها:

خرابی پیشرونده ، واگرای ویژه ، زلزله حوزه نزدیک ، پالسگونه ، زلزله مبنای طراحی ، حداکثر زلزله محتمل