زهرا آخوندی - دانشکده مهندسی پزشکی، دانشگاه غیرانتفاعی ابرار، تهران
سعید شاکری - دانشکده مهندسی پزشکی، دانشگاه صنعتی امیرکبیر، تهران

غضروف آسیب دیده به دلیل عدم وجود عروق و پایانه های عصبی در بافت، توانایی محدودی برای ترمیمخود دارد. درمان های سنتی برای ترمیم غضروف آسیب دیده شامل ایمپلنت های آلوپلاستیک وآلوژنیک و اخیرا پیوند غضروفی اتولوگ است. درمان های اول به دلیل در دسترس بودن بافت اهداکننده وعوارض ناحیه اهداکننده محدود میشوند، در حالی که درمان دوم نیاز به برداشتن غضروف سالم باجراحی دارد و با اندازه نقص محدود می شود.در نتیجه بازسازی بافت های غضروفی همچنان یکی ازمهم ترین چالش ها در پزشکی بازساختی می باشد که به منابع سلولی فراوان و داربست های ۳ بعدی درقالب الگوهای پلیمری مصنوعی و یا طبیعی، با معماری از پیش تعیین شده برای کاشت طولانی مدت دربافت طبیعی بدن، نیاز دارد.D-MAPS۳ مونتاژ از پایین به بالاریز بافت های تولید شده در مقیاس بزرگ را در قالب الگوهای پلیمریتوخالی چاپ سه بعدی تسهیل می کند. مونتاژ و همجوشی ریز بافتهای مبتنی بر سلول های بنیادی درالگوی تعریف شده چاپ D۳ و در نتیجه ساخت بافتی به اندازه سانتی متر با ماندگاری بالای سلول وپایداری مکانیکی در شرایط آزمایشگاهی انجام می شود

بایو مواد، پلیمر های مصنوعی و طبیعی، بازسازی بافت، غضروف، بایو تریدی پرینتینگ