رابطه نگرش نسبت به پدر با شادکامی و مولفه های آن در دختران دبیرستانی شهرستان روانسر سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۲

هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی رابطه نگرش نسبت به پدر با شادکامی و مولفه های آن در دختران دبیرستانی شهرستان روانسر می باشد.این تحقیق از لحاظ هدف، تحقیقی کاربردی و از لحاظ نحوه گردآوری داده ها توصیفی از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری پژوهش کلیه دانش آموزان دبیرستان های دخترانه شهرستان روانسر میباشد. در این پژوهش از روش نمونه گیری خوشه ای استفاده شد بدین صورت که ابتدا از میان دبیرستان های مختلف یک دبیرستان انتخاب شد و از میان کلاس های مختلف به طور تصادفی دانش آموزان انتخاب شدند. تعداد اعضای نمونه ۱۱۰ دانش آموز از پایه های مختلف دبیرستان هستند.در این پژوهش برای جمع آوری داده های مورد نیاز از ابزارهای زیر استفاده شد: مقیاس نگرش فرزند نسبت به پدر؛ پرسشنامه شادکامی آکسفورد. داده ها با استفاده از روش همبستگی پیرسون تجزیه و تحلیل شد و نتایج نشان داد : بین نگرش دختران دبیرستانی نسبت به پدر و شادکامی رابطه معنادار وجود دارد یعنی هرچه نگرش منفی نسبت به پدر بیشتر باشد شادکامی کمتر و هرچه نگرش نسبت به پدر مثبت تر باشد احساس شادکامی بیشتر می باشد. همچنین بین نگرش نسبت به پدر و مولفه های شادکامی نیز رابطه معنادار وجود دارد.

کلیدواژه ها:

نگرش نسبت به پدر ، شادکامی