تحلیل کاربری های اراضی شهری و بررسی برنامه های موجود زیرساختی و بهسازی مدیریت شهری و تشکل های مردمی در شهر بندرعباس

زمین از نظر ارزش و نقش اجتماعی، در آسایش، امنیت، زیبایی، رفاه و کیفیت زندگی بشر تاثیری اساسی دارد. ارزش های محیطی را در راستای جلوگیری از تخریب زمین، ارزش های اجتماعی کاربری زمین در راستای افزایش تسهیلات و خدمات عمومی، ارزش های اقتصادی کاربری زمین در راستای جلوگیری از سوداگری زمین و ارزش های کالبدی در راستای جلوگیری از تداخل کاربری های ناسازگار و تدوین استانداردهای کاربری می پردازد. با توجه به این مفهوم در محله های شهر بندرعباس، بررسی و تحلیل کم و کیف وجود کلیه کاربری های عمده ضروری به نظر می رسد. جمعیت شهر بندرعباس براساس آمار سال 1385، 379301 نفر می باشد. در این بررسی ابتدا به بیان چگونگی پراکندگی کاربری های خدماتی پرداخته شده است. همچنین شاخص های عمده در شهرسازی از قبیل شعاع عملکرد خدمات، جمعیت تحت پوشش و استاندارد سرانه فضا در شهر توجه شده است و در محیط GIS، با بهره گیری از نرم افزار ARC/GIS به تحلیل حریم مربوطه اقدام شد و کمبودها و نیازهای مربوط مشخص گردید. شعاع عملکرد کاربری های مختلف در شهر بندرعباس گویای این مسئله می باشدکه شعاع دسترسی به مراکز آموزشی تقریباً قابل قبول بوده و در خصوص کاربری بهداشتی – درمانی ضرورت ایجاد مراکز بهداشتی – درمانی در قسمت هایی از شهر احساس می شود. دسترسی شهر بندرعباس به کاربری فضای سبز بسیار ضعیف می باشد. در شهر بندر عباس فقدان مدیریت شهری مشکلاتی از قبیل گسترش واحدهای مسکونی غیررسمی ایجاد کرده است. جهت تعیین الگوی رشد واحدهای مسکونی نواحی حاشیه نشین برپایه دلایل اقتصادی می توان الگوی رشدی که منجر به توزیع نامساوی درآمد شده است، ارائه داد.

کلیدواژه ها:

طرح های شهری ، کاربری اراضی ، خدمات شهری ، تشکل مردمی ، بندرعباس