بابک اسماعیلزاده حکیمی - مرکز توسعه فناوری نیرو

مدیریت بحران را باید از ارکان مدیریت ایمنی جامعه جهت تضمین نیل مطمئن بسوی اهداف برنام هریزی های توسعه اجتماعی- اقتصادی دانست. با چنین دیدگاهی مدیریت بحران نیازمند دیدگاه ها و بنیادهای فلسفی اصیل برآمده از فرهنگ جامعه، آمار و اطلاعات برآمده از مطالعات و آسیب شناسی اجتماعی-اقتصادی خاص جامعه و رویکردها و روش های اجرایی متناسب با آسیب پذیری های اجتماعی – اقتصادی خاص آن جامعه می باشد. در مقاله حاضر مراحل سه گانه فوق با عطف نظر به کلیات و مقتضیات اساسی تشریح گردیده و تأثیر عوامل اجتماعی – اقتصادی بر برنامه ریزی مدیریت بحران مطرح گردیده است.

آسیب پذیری اجتماعی، مدیریت بحران، آسی بشناسی اجتماعی، تحلیل خطر، خطرپذیری