سمیه صداقت - دانشجوی کارشناسی ارشد زلزله، گروه عمران، موسسه آموزش عالی توس، مشهد، ایران
گلسا بهنام راد - استادیار، گروه عمران، موسسه آموزش عالی توس ، مشهد، ایران

در سالهای اخیراستفاده از سیستمهای دیاگریدی طرفداران زیادی در بین مهندسان سازه و معماری پیدا کرده است. سازه های دیاگریدی از اجزای مثلثی تشکیل شدهاند که ضمن حفظ پایداری سازه، نمای زیبایی نیز به آن میدهند. این سیستمها میتوانند بدون نیاز به هسته ی مرکزی و حتی ستونهای میانی، تنها با استفاده از اعضای مورب، پایداری سازه را در برابر بارهای جانبی تامین نمایند و وزن فولاد مصرفی سازه را کاهش دهند. در این پژوهش به بررسی اثر استفاده از سیستمهای دیاگریدی در سازه های نامنظم در پلان، پرداخته میشود. بدین منظور یک پلان برای سازه ی منظم ۳۰ طبقه و سه پلان مختلف برای سازه های نامنظم ۳۰ طبقه درنظر گرفته شده است. این سازه ها در دو حالت استفاده از سیستم قاب خمشی ویژه و سیستم قاب دیاگریدی، تحت اثر زلزله های میدان دور و میدان نزدیک، در نرم افزار ایتبس تحلیل تاریخچه زمانی خطی شدهاند. نتایج نشان میدهد که در همه ی موارد، سازه ی دیاگریدی به خوبی توانسته جابجایی ماکزیمم بام و نسبت دریفت ماکزیمم را کاهش دهد.

سازه ی دیاگریدی، نامنظمی در پلان، قاب خمشی فولادی ویژه، زلزله های میدان دور و میدان نزدیک.