تاثیر برشهای اصلاحی درتنوعزیستی تجدیدحیات گونه های چوبی در جنگل های ارسباران (منطقه مکیدی )

در بسیاری از مناطق ، اراضی طبیعی را بخاطر حمایت از گونه های گیاهی و جانوری محافظت می نمایند. در داخل این مناطق بر حسب ضرورت برای قسمتهایی از آن تیمارهایی را در نظر می گیرند تا در صورت موفقیت بتوان مدیریت بهتری بر بقیه این مناطق اعمال نمود. لذا مدیریت صحیح برای حفظ و ارتقای کمیت و کیفیت جنگل ها بسیار ضروریست . با توجه به اینکه برای هر رویشگاه بهترین شیوه برای اداره و مدیریت جنگل مبتنی بر توسعه پایدار، پیروی از طبیعت همان رویشگاه است ، بنابراین پژوهش و بررسی در تودههای طبیعی این امکان را فراهم می سازد تا عوامل موثر و مطلوب موجود در رویشگاه را شناخت و آن را به سمت مطلوب هدایت نمود. برشهایی که در این مناطق اعمال می شود معمولا با شدت کمی می باشد با این حال تاثیر همین برشها بر روی شاخض های مختلف از جمله تنوع زیستی نیز نیاز به مطالعه دارد که در این پژوهش به آن پرداخته می شود. تنوع زیستی به عنوان یکی از موضوعات مهم و اساسی در اکولوژی به ویژه اکولوژی پوشش گیاهی مطرح است . شاخص های تنوعگونه ای ، از شاخص های مهم تنوعزیستی است که در ارزیابی زیستگاهها از آن استفاده می شود و مقدار آن به ثبات محیط زیست آن بستگی دارد. تنوعگونه ای زیاد موید این است که به دلیل وجود شرایط محیطی مساعد گونه های متعددی می توانند در محل مستقر شوند. لذا مدیریت صحیح باعث افزایش گونه های گیاهی در منطقه و نهایتا موجب افزایش میزان تنوع زیستی و پایداری اکوسیستم خواهد شد. نتایج این تحقیق به این صورت است که شاخص غنای مارگالف و شاخص تنوعگونه ای شانونوینر در تودهی اصلاحشده بیشتر از تودهی شاهد است ولی شاخص یکنواختی شانونوینردر توده ی شاهد بیشتر از توده ی اصلاح شده است.

کلیدواژه ها:

برشهای اصلاحی ، شاخص های تنوع زیستی ، تجدید حیات ، توده ی اصلاح شده ، توده یشاهد