استفاده از شاخص انتخاب ژنوتیپ ایده آل (SIIG) در گزینش هیبریدهای جدید تولید داخل چغندرقند

به منظور شناسایی و غربال بهترین هیبرید جدید بر اساس انواع صفات مرتبط با عملکرد کمی و کیفی در بین نه هیبرید مختلف چغندرقند (شامل هفت هیبرید جدید تولید داخل و دو هیبرید خارجی ) بر اساس شاخص انتخاب ژنوتیپ ایدهآل ( (SIIG، آزمایشی در سال زراعی ۱۴۰۰ در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با چهار تکرار اجرا گردید. بر اساس نتایج بدست آمده، بالاترین دامنه تغییرات به ترتیب مربوط به صفات عملکرد ریشه و عملکرد قند ناخالص (به ترتیب ۱۹/۴۱ و ۷۸/۶) و کمترین مقدار این شاخص به ترتیب مربوط به صفات قند ملاس و درصد قند ناخالص (به ترتیب ۶۵/۰ و ۱۶/۱) می باشد. همچنین در این بررسی ، بالاترین ضریب تغییرات نیز به ترتیب مربوط به صفات عملکرد ریشه (۳۳/۲۱) و عملکرد قند ناخالص (۸۴ /۱۹) و کمترین مقدار این شاخص به ترتیب مربوط به صفات ضریب استحصال شکر (۱۰ /۲) و درصد قند ناخالص (۴۷/۲) بود. در این تحقیق به منظور محاسبه شاخص SIIG فرض بر این بود که هیبریدهایی با بیشترین عملکرد ریشه ، عملکرد قند خالص و ناخالص ، درصد قند خالص و ناخالص و ضریب استحصال شکر و از طرفی با کمترین میزان ناخالصی های ریشه شامل سدیم ، پتاسیم و نیتروژن مضره، ضریب قلیاییت و میزان قند ملاس ایدهآل می باشند. بر اساس نتایج بدست آمده با توجه به اینکه هیبرید جدید چغندرقند تولید داخل SBSI-۱۴۴ دارای بیشترین فاصله (۱۶/۰) از هیبرید ضعیف و کمترین فاصله (۰۲/۰) از هیبرید ایده آل و در نهایت دارای بیشترین مقدار شاخص SIIG (۹۱/۰، نزدیک یک ) بود، بنابراین رتبه اول را به عنوان هیبرید ایده آل به خود اختصاص داد.

کلیدواژه ها:

پیشرفت ژنتیکی ، چغندرقند ، شاخص انتخاب ، هیبرید تولید داخل .