هانیه لاوریان - آزمایشگاه تخصصی بیوسرامیک و ایمپلنت، دانشکده علوم و فنون نوین، دانشگاه تهران، ایران
زهرا محمدی - آزمایشگاه تخصصی بیوسرامیک و ایمپلنت، دانشکده علوم و فنون نوین، دانشگاه تهران، ایران

امروزه بیماری های قلب و عروق و در راس آنها ایسکمی میوکارد دلیل اصلی مرگ ومیر در جهان هستند. یافته هایاخیر در فناوری های مهندسی بافت میوکارد پیشرفت های شگرفی به همراه داشته است. مطالعات نشان داده اند که ترمیم یکقلب ایسکمیک به عضله سازی مجدد به واسطه تحویل سلول های بنیادی یا حمایت پاراکرین آن سلول ها نیاز دارد. امروزهسلولهای بنیادی مختلفی همچون سلولهای بنیادی مزانشیمی، سلول های بنیادی جنینی، سلول های بنیادی پرتوان القایی،و سلولهای بنیادی قلبی در مراحل کلینیکی مورد بررسی قرار می گیرند، بااین حال، بازدهی استفاده مستقیم از سلول هایبنیادی با چالش مرگ سلولی زودهنگام پس از پیوند مواجه بوده چراکه این روش فاقد داربست مناسب جهت حفظ بقاسلولها است. رویکردهای مهندسی بافت ازجمله هیدروژل، پچ قلبی، و صفحات سلولی منجر به افزایش حفظ یا احتباسسلول بنیادی پیوندی و عضله سازی مجدد پایدار می شوند. هر یک از این ساختارها به طور ویژه می توانند حمایت بیولوژیکیو مکانیکی موردنیاز در ناحیه ایسکمیک را فراهم کنند. در این مقاله، وضعیت فعلی مهندسی بافت میوکارد قلب با تمرکز برمهندسی پیوند سلول های بنیادی در ناحیه آسیب ارائه شده است.

بیماری های قلب و عروق، مهندسی بافت، زیست مواد، سلول های بنیادی، پچ قلبی، هیدروژل قلبی