استشهاد امیرالمومنین به حدیث غدیر در مسند احمد بن حنبل

یکی از اشکالات اهل سنت به دلالت حدیث غدیر بر امامت، عدم احتجاج امیرالمومنین به این حدیث است. امامیه در پاسخ، استشهاد ایشان به حدیث غدیر در رحبه را احتجاج به امامت می دانند. با توجه بازتاب گسترده این روایات در مسند احمد بن حنبل و اعتبار و اهمیت این کتاب در نزد اهل سنت، روایات استشهاد موجود در این کتاب با استفاده از روش تحلیلی- انتقادی، از جهت متن، سند و دلالت مورد بررسی قرار گرفته است. در بررسی متن به تفاوت در برخی از فقرات متون حدیث پرداخته شده و استحکام و استواری متن ثابت شده است. با وجود شهرت و کثرت راویان و طرق این روایات، اسانید آنها با تکیه بر احادیث مسند احمد و با عنایت به مبانی رجالی اهل سنت، تک به تک مورد بررسی دقیق رجالی قرار گرفته و صحت بیشتر آنها احراز شده است. زمینه و مناسبت ایراد مناشده، دقت در مفهوم استشهاد و روش حضرت در طلب شهادت، تردید ابوالطفیل نسبت به سخنان حضرت و کتمان صحابه و نفرین حضرت در حق ایشان، به عنوان قرائنی مطرح شده اند که نشان می دهند استشهاد حضرت بر حدیث غدیر به عنوان نص بر امامت بوده است. شبهات اهل سنت مبنی بر عدم صدور روایات و عدم دلالت روایات استشهاد بر امامت و حمل استشهاد بر طلب نصرت و یاری نیز از استحکام لازم برخورد نبوده و مورد نقد قرار گرفته است

کلیدواژه ها:

مناشده ، رحبه ، احتجاج ، استشهاد ، مسند احمد بن حنبل