سمیرا حسن زاده پشنگ - دانشجوی دکتری روانشناسی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران.
احمد علیپور - استاد روانشناسی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران.
حسین زارع - استاد روانشناسی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران.
مهدی شریف الحسینی - استادیار علوم اعصاب، مرکز تحقیقاتی تروما و جراحی سینا، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران.

مقدمه: این پژوهش با هدف برسی اثربخشی توان­بخشی شناختی بر بهبود حافظه روزمره بیماران مبتلا به سکته مغزی صورت گرفته است روش: پژوهش حاضر از نوع نیمه­آزمایشی با طرح پیش­آزمون و پس­آزمون در دو گروه آزمایشی با حجم نمونه ۲۰بیمار دچار سکته مغزی نوع ایسکمیک به شیوه تصادفی انتخاب شدند و سپس     به­طور تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. ارزیابی شناختی بیماران شامل ارزیابی قبل از مداخله­، بلافاصله پس از مداخله و پنج هفته بعد از مداخله با استفاده از آزمون حافظه روزمره (۱۹۸۳) انجام گرفت. گروه آزمایش جلسات توان بخشی شناختی را به مدت هشت هفته یک ساعته دریافت کردند ولی گروه کنترل مداخله­ای دریافت نکرد. داده­ها بااستفاده از روش واریانس با اندازه­گیری مکررتحلیل شدند. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که برنامه توان بخشی شناختی بر بهبود عملکرد حافظه روزمره  بیماران مبتلا به سکته مغزی درگروه آزمایش تاثیر مثبت داشته است. این نتایج در مرحله پیگیری که ۶ هفته پس از مداخله شناختی بود نیز بدست آمد(۰۵/۰ p£) .نتیجه گیری: این مطالعه شواهدی برای اثربخشی برنامه توان بخشی شناختی بر عملکرد  حافظه روزمره بیماران مبتلا به سکته مغزی نوع ایسکمیک فراهم کرده است. توان بخشی شناختی می­تواند اختلالات حافظه را در این دسته از بیماران بهبود بخشد و اثر مثبت بر عملکرد حافظه بیماران بگذارد.

توان بخشی شناختی, حافظه روزمره, بیماران مبتلا به سکته مغزی