استحصال آب باران، شیوه ای موثروکارآمد در مدیریت آبهای سطحی و استفاده بهینه ی منابع آبی

منابع آب های سطحی و زیرزمینی از مهمترین منابع مورد نیاز زندگی بشر می باشند که در صورت عدم توجه به آن، مشکلات جبران ناپذیری گریبانگیر انسان ها خواهد شد. بدون آب، زندگی و پیدایش تمدن بشری از هر لحاظ، بی معناست. لذا مدیریت منابع آب اعم از سطحی و زیرزمینی، از نیازهای اساسی جوامع می باشد که می بایست بر پایه ی علوم و همچنین بر پایه ی اصول مهندسی شکل پذیرد. از موهبت های طبیعت بر زمین، باران است. بخشی از آب باران در صورت استفاده ی ناصحیح و نابجا، به راحتی هدر می رود. بخشی ممکن است در سطح زمین بدون هدف جاری گشته و هرز رود یا در اثر تبخیر، از دسترس خارج شود. لذا روش های علمی و مهندسی مدیریت آب های سطحی و به تبع آن، مدیریت آب باران جز تفکیک ناپذیر علوم مدیریت منابع آب است. در کنار شیوه های مختلف مدیریت آب های سطحی و آب باران، می توان از روشی بنام استحصال آب باران نام برد. در این شیوه ی علمی، که بر پایه ی اصول مهندسی استوار است، سامانه های آبگیر باران و سامانه های کنترلی طراحی می شود که در صورت طراحی و اجرای درست، می تواند بخش اعظمی از منابع آب باران را که از دسترس خارج و هدر می رود را مورد استفاده قرار دهد. مانع هدر رفت آن شود و با توجه به کیفیت آن، موارد مورد استفاده ی منطبق با کیفیت آب، تعیین گشته و مورد استفاده مجدد قرار گیرد. در این پژوهش، به مطالعه ی چند مقاله ی موردی پژوهشگران در مورد استحصال آب باران، مزایا، کاربردها و تاثیرات آن می پردازیم و ضرورت طراحی و اجرای اصولی و علمی آن را مورد تاکید قرار می دهیم.

کلیدواژه ها:

سامانه استحصال آب باران ، آبهای سطحی ، کیفیت آب ، بهبود استفاده منابع آب