مطالعه تاثیر اجرای روسازی های متخلخل بر مدیریت فاضلاب های سطحی به عنوان یک رویکرد زیست محیطی

این تحقیق به بررسی روسازی متخلخل و تراوا همراه با درنظر گرفتن آسفالت، روسازی های سازه ای بتنی درجاساخت، و سنگ فرش های بتنی به هم پیوسته می پردازد. بر اساس تحولات اخیر صنعت، اصطلاح روسازیمتخلخل مورد استفاده برای آسفالت، بتن متخلخل درجا ساخت و سنگ فرش می باشد که هر سه روسازی مذکور،به گونه ای طراحی شده اند که اجازه تخلیه را از طریق ساختار داخلی خود می دهند. روسازی هایی که به طورسنتی طراحی شده اند به آب اجازه می دهد تا در امتداد سطح جریان یابد و به سمت حوضه آبریز یا گودال هادر کنار جاده ها و یا پارکینگ وجود دارند، تخلیه شود. روسازی متخلخل این تفاوت را دارد که به مایعات اجازهنفوذ از طریق ساختار را می دهد. هدف از این سیستم، کاهش یا کنترل مقدار رواناب از اطراف منطقه نفوذ ناپذیرو همچنین ارائه مزایای دیگری مانند کاهش سر و صدا، بهبود اقدامات ایمنی برای رانندگان و عابران پیاده با توجهبه کاهش پاشیدن آب در هنگام بارش باران، و پتانسیل کاهش یخ زدگی با توجه زهکشی نامناسب می باشد. ازمعایب این تکنولوژی می شود موارد زیر را نام برد: فقدان تخصص فنی برای اجرا (به خصوص در آب و هوایسرد)، خطر گرفتگی، آلودگی آبهای زیرزمینی، نشت مواد شیمیایی سمی به سیستم، و توسعه شرایط بی هوازیدر خاک هایی که در اساس روسازی قرار گرفتند در صورتی که قادر به خشک شدن میان طوفان ها نباشد. تا بهامروز تحقیقات گسترده ای در مورد عملکرد روسازی متخلخل انجام نشده است. با افزایش آگاهی زیست محیطیو تغییر الگو های در حال تحول در تکنیک های مدیریت فاضلاب های سطحی، این مقاله با هدف ارائه راهنماییبرای مهندسان، پیمانکاران، و سازمان های دولتی در برخورد با روسازی متخلخل به عنوان یک تکنیک مدیریتفاضلاب های سطحی می باشد.

کلیدواژه ها:

روسازی متخلخل ، محیط زیست ، مدیریت فاضلاب سطحی