مقایسه تهیج پذیری و مولفه های آن در میان افراد ورزشکار و غیر ورزشکار

هدف از پژوهش حاضر مقایسه میزان تهیج طلبی و مولفه های آن در میان افراد ورزشکار در مقایسه با افراد غیر ورزشکار می باشد. پژوهش مورد نظر در مقوله مطالعات علی- مقایسه ای قرار می گیرد. جامعه آماری این پژوهش را کلیه دانشجویان پسر ورزشکار و غیر ورزشکار دانشگاه آزاد اسلامی واحد مشهد تشکیل دادند. آزمودنی های مورد مطالعه در مجموع شامل ۱۶۰ آزمودنی (۸۰ نفر دانشجوی ورزشکار و ۸۰ نفر دانشجوی غیر ورزشکار) با میانگین سنی ۲۲ سال می باشند. به منظور سنجش تهیج طلبی و مولفه های آن از مقیاس تهیج طلبی زاکرمن (SSS-V) استفاده شد. آلفای کرونباخ برای پرسش های این مقیاس ۷۵/۰ وضریب همبستگی بین نمره های آزمودنی ها در دو نوبت با فاصله چهار هفته۷۹/۰r= گزارش شده است. با اعتبا برای آن که بتوانیم در جهت وارسی فرضیه های پژوهش حرکت کرده و به بررسی این مطلب بپردازیم، که آیا بین مولفه های تهیج طلبی(هیجان زدگی و ماجراجویی، تجربه جویی، بازداری زدایی و حساسیت نسبت به یکنواختی یا ملال پذیری) در بین دو گروه دانشجویان ورزشکار و غیر ورزشکار تفاوت معنادار وجود دارد یا نه، از آزمون t مستقل بهره گرفته ایم. به طور کلی نتایج پژوهش نشان دادند که سطح تهیج طلبی و مولفه های آن در  دانشجویان ورزشکار بیش از سطح تهیج طلبی دانشجویان غیر ورزشکار است.

کلیدواژه ها:

تهیج پذیری ، هیجان زدگی ، دانشجویان پسر ورزشکار و غیر ورزشکار