حسین نقاش طوسی - دانشکده مهندسی عمران و محیط زیست، دانشگاه صنعتی امیرکبیر
امید امیری - دانشکده مهندسی عمران و محیط زیست، دانشگاه صنعتی امیرکبیر

در مقاله حاضر به دو محور اصلی انتخاب صحیح نظام اجرایی پروژه و سپس انتخاب درست روش قیمت گذاری پروژه پرداخته شده است و تلاش می گردد که به صورت اجمالی به عوامل اثر گذار در هر دو زمینه پرداخت شود. در نظام اجرایی پروژه ها با سه روش عاملی (روش سنتی) و یا روش دو عامل EPC هم اکنون یک زمینه و ادبیات یکنواخت و همسو بین کلیه کاربران ان (کارفرمایان/مشاوران/ پیمانکاران) وجود ندارند و در کاربرد ان در پروژه های عمرانی داخلی در بخش های مختلف صنایع نفت ، گاز و پتروشیمی ، معدن ، اب، راه و غیره اختلاف نظر و تفاوت های عمده ای دیده می شود و کاربران هریک با نگاه و سوابق خود در بکارگیری هریک از روش ها فوق الذکر عمل می نمایند. از نگاه نگارندگاننکته مهم در تفاوت این دو روش اجرایی ، نحوی تقسیم و توزیع دو عامل اصلی ریسک و مسئولیت در نظام مدیریتی پروژه میان عوامل و بازیگران حاضر در اجرای پروژه ها (کارفرما/مشاور، پیمانکار) می باشد. در نظام اجرایی سه عامل (سنتی) ریسک و مسئولیت بیشتر متوجه کارفرما و یا مهندس مشاور (مهندس طراح پروژه به عنوان نماینده کارفرما) می باشد. در صورتیکه در روش دو عامل (روش EPC) این مسئولیت بیشتر تعهد پیمانکار EPC است.

موفقیت، پروژه، پیمان، ریسک