ارزیابی روشهای تامین منابع مالی شهرداری در توسعه و عمران منطقه هفت شیراز (تحلیل داده ها توسط آزمون فرضیات فریدمن)

در حالی که بعضی کارشناسان تنها منبع درآمد شهرداری ها را دریافت عوارض، عنوان کرده و از این رو این نهادها را نیازمند کمک دولت می نامند، این خود شهرداری ها هستند که باید با مطالعات علمی و تقویت پشتوانه های مدیریت مالی و حسابداری، از وابستگی به دولت بکاهند و از استانداردسازی روش های دستیابی به درآمدهای پایدار بهره ببرند. درآمدهای ناپایدار کنونی شهرداری ها که بیش از همه به فروش تراکم وابسته است نمی تواند متضمن رشد منطقی در کلانشهرها باشد و در واقع بدون داشتن درآمدهای پایدار نمی توان انگیزه زیادی برای اجرای پروژه های طولانی و کلیدی ایجاد کرد. پایداری در درآمدهای شهرداری مستلزم آن است که اولا این اقلام از یک استمرار نسبی برخوردار باشند و باید به گونه ای باشند که در طول زمان قابل اتکا بوده ثانیا حصول این درآمدها شرایط کیفی شهر را در معرض تهدید و تخریب قرار ندهد. با توجه به مطالب فوق مطالعه و ارزیابی روش های تامین منابع مالی شهرداری در توسعه و عمران منطقه هفت شیراز ضروری بنظر میرسد. در این پژوهش به بررسی روش های تامین منابع مالی شهرداری ها در توسعه و عمران شهری منطقه هفت شیراز پرداخته شده است و برای تحلیل داده ها از آزمون فرضیات فریدمن بهره برده شده است. نتایج این پژوهش نشان داد که در صورت فعال شدن سرمایه گذاری بخش خصوصی علاوه بربالابردن سهم پرداخت مالیات برارزش افزوده و افزایش رونق اقتصادی شهر، سهم درآمدی بخش عوارض نوسازی و عمران شهری نیز افزایش خواهد یافت و این دو در کنار هم می تواند منبع پایدار درآمد برای شهرداری منطقه هفت شیراز ایجاد نماید. همچنین باتوجه به موقعیت شیراز و بالاخص شهرداری منطقه هفت که در مسیر شریانی اتصال کرمان و بندرعباس به تهران میباشد و وجود پتانسیل ها و جاذبه های طبیعی و تاریخی، توسعه و احداث اقامتگاه های مسافرتی، تفریحی، هتل ها ومجتمع های تجاری خدماتی نیز با مشارکت شهرداری توسط بخش خصوصی، نقش بسزایی در افزایش درآمدهای شهرداری منطقه هفت شیراز و از همه مهمتر افزایش اشتغال زایی در شهر خواهد داشت.

کلیدواژه ها:

تامین منابع مالی ، پرداخت عوارض نوسازی و عمران شهری ، درآمد پایدار ، حسابداری ، آزمون فرضیات فریدمن