رضا سلطانی لشکناری - کارشناسی ارشد حقوق جزا و جرم شناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد چالوس
علی منصور لکورج - مربی گروه حقوق جزا و جرم شناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد چالوس

نزاع دسته جمعی یکی از پدیده های قدیمی است که از مشکلات جوامع امروزی نیز محسوب می شود. این جرم، از جملهجرایم علیه تمامیت جسمانی اشخاص است که در حقوق ایران، جرم انگاری شده است. تحقق این جرم در عنصر مادی، منوط به وقوع نزاع، شرکت حداقل سه نفر و ایجاد یکی از صدمات مطرح در مواد ۶۱۵ قانون مجازات اسلامی می باشد. به نظر می رسد مقنن باید برای تفکیک جرم صدمات بدنی در اثنای منازعه، از شرکت در جرم، همانند قانون مجازات عمومی سابق، به معلوم نبودن مرتکب صدمات در اثنای منازعه تصریح نماید و ایذاء را به عنوان یکی از صدمات حاصل از منازعه پیش بینی کرده و مبادرت به افزایش مجازات های مرتکبان بر حسب نوع صدمات وارده کند. در خصوص مسئول پرداخت ضرر و زیان ناشی از جرم منازعه، به لحاظ اینکه نوعا عامل صدمه نامشخص است تعیین مسئول پرداخت ضرر و زیان در دکترین حقوقی با اختلاف نظر مواجه است. در این تحقیق، همانند رویه قضایی ایران در گذشته و حال، اعتقاد بر این است که ضرر و زیان ناشی از صدمات، باید به نحو مساوی بین شرکت کنندگان در نزاع تقسیم شود. درعلل ایجاد نزاع، عوامل اجتماعی و عوامل فردی، در گرایش افراد به خشونت و پرخاش گری به عنوان زمینه نزاع، باید مورد توجه قرار گیرد.

منازعه، وقوع نزاع، عوامل نامساعد اجتماعی، عوامل نامساعد فردی