فروغ و سیمین، اراده معطوف به سنت شکنی

شکستن سنت­ها یکی از ویژگی­های بارز ادبیات معاصر است که هر کدام از شاعران و نویسندگان به نحوی تلاش کرده­اند با شکستن سنت­ها دست به تجدد و نوآوری بزنند. در دوره معاصر فروغ فرخزاد و سیمین بهبهانی از مشهورترین شاعران زن در این حیطه می­باشند. این پژوهش با هدف بررسی و تحلیل سنت­شکنی­های این دو شاعر، در پی پاسخ به این سوال اصلی است: سنت­شکنی در شعر فروغ و سیمین در چه حوزه­هایی از روساخت و زیرساخت اشعار آن­ها نمود یافته است؟ با روش تحقیق تحلیلی – مقایسه­ای مجموعه اشعار فروغ و سیمین از منظر گریز از سنت­های رایج زمان خود،  مورد مطالعه و بررسی قرار گرفته است که این امر در سه محور اصلی زن، عشق و زبان تحلیل و بررسی و مقایسه شده است. زن مهمترین مساله در شعر این دو شاعر است و آنها تلاش کرده­اند که دین خود را به هم­نوعان خود ادا کنند و در این راستا زن بودن را در اشعارشان به نمایش گذاشته­اند هم از طریق زبان زنانه و هم عشق­ورزی­های زنانه. عشق در شعر سیمین و فروغ همراه با عواطف و احساسات خالصانه زنانه بیان شده است و از آن توصیفات کلاسیک و اسطوره­ای فاصله گرفته است. استفاده از واژه­ها و اصطلاحات مورد استفاده زنان و توصیف اعضای بدن و لوازم آرایش و ذکر مسائل اروتیک از اصلی­ترین جنبه­های زبان زنانه در شعر فروغ و سیمین است.

کلیدواژه ها:

شعر معاصر ایران ، سنت­شکنی­ زنانه ، فروغ فرخزاد ، سیمین بهبهانی