بررسی اثر پارامترهای هواشناسی بر آلاینده های معیار در شهر تهران با استفاده از رویکرد مبتنی بر داده

آلودگی هوا و اثر آن بر سلامتی و محیط زیست یکی از مهمترین مشکلات کلان شهر است هدف این تحقیق ارزیابی اثر پارامترهای هواشناسی دما فشار رطوبت سرعت باد قدرت تابش رسیده از سمت خورشید به زمین شاخص تابش اشعه فرابنفش بارش پوشش ابر و شاخص دید بر آلاینده های معیار شهر تهران در بازه ۱۴۰۰ - ۱۳۹۰ است. همبستگی پیرسون به منظور بررسی جهت ارتباط پارامترهای هواشناسی با آلاینده ها و روش نگاشت همگرایی متقابل به جهت پیدا کردن میزان ارتباط پارامترهای هواشناسی با آلاینده ها و اثرات بازخوردی آلاینده ها استفاده شده است. نتایج نشان میدهد اثر پارامترهای هواشناسی جز بر روی آلاینده ازن ضعیف میباشد. دما بجز با ازن و ذرات معلق کمتر از ۱۰ میکرومتر همبستگی منفی دارد بارش و پوشش ابر با آلاینده ها همبستگی منفی رطوبت و فشار جز با ذرات معلق کمتر از ۱۰ میکرومتر و ازن با دیگر آلاینده ها همبستگی مثبت و سرعت باد مدت زمان تابش خورشید و تابش خورشید با آلاینده های هوا بجز ازن همبستگی منفی .دارند نتایج روش نگاشت همگرایی متقابل نشان میدهد که مدت زمان تابش خورشید دما و رطوبت بیشترین اثر را روی آلاینده ازن در شهر تهران دارند طبق نتایج بدست آمده دما رطوبت شاخص ابرناکی و بارش اثر قابل توجهی روی غلظت ذرات معلق کمتر از ۱۰ میکرومتر دارند و پارامترهای دما رطوبت و سرعت باد نقش مهمی در غلظت ذرات معلق کمتر ۲٫۵ میکرومتر در شهر تهران دارند. دما و رطوبت عامل مهمی بر غلظت هر سه آلاینده داشته که میتواند اثرات کاهنده یا افزاینده بر روی آلاینده ها داشته باشد. نتایج حاکی آن است که اثرات بازخورنده آلاینده های ازن و ذرات معلق بر فشار پوشش ابر و سرعت باد قابل بحث و بررسی است. نتایج این تحقیق نشان میدهدکه استفاده ازرویکردآماری داده محور برای بررسی اثرات علت و معلول بدلیل ماهیت دینامیک بودن و تعامل همزمان پارامترهای جوی و آلاینده ها درشناخت این ارتباطات بسیارموثراست

کلیدواژه ها:

پارامترهای هواشناسی ، آلاینده های معیار ، نگاشت همگرایی متقابل ، اثرات بازگشتی ، تهران