اصل ارزیابی اثرات زیست محیطی؛ بررسی تطبیقی نظام اروپایی محیط زیست و نظامحقوق داخلی

اصل ارزیابی اثرات زیست محیطی، اصلی شناخته شده در چارچوب نظام بین الملل حقوق محیط زیست است که به رویه های مطالعاتی هدفمندی اطلاق می شود که باید در انجام یک پروژه ی اثرگذار بر محیط زیست در نظر گرفته شود. این فرایند ارزیابی پیش از اجرای طرح یا پروژه آغاز می گردد و ممکن است در زمان اجرا و حتا پس از اجرای طرح نیز تداوم یابد. ضرورت انجام ارزیابی اثرات زیست محیطی را می توان در توان آن برای پیش گیری از هزینه هایی که ممکن است در اجرای نادرست طرح به وجود می آید، یافت. به همین دلیل است که حقوق دانان معتقد اند که اصل ارزیابی اثرات زیست محیطی در قاعده ی عقل سلیم ریشه دارد. در این مقاله، با نیم نگاهی به وضعیت اصل ارزیابی اثرات زیست محیطی در نظام بین الملل حقوق محیط زیست، قصد داریم تا به بررسی تطبیقی توجه به این اصل در نظام اروپایی و نظام داخلی حقوق محیط زیست بپردازیم. بدین منظور ابتدا چارچوب حقوقی و هنجاری این اصل را بررسی می کنیم و پس از آن با مراجعه به اسناد و قوانین موجود در نظام اروپایی و نظام داخلی حقوق محیط زیست، حدود، نحوه ی اجرا و میزان توجه به این اصل را مورد ارزیابی قرار می دهیم.