مهرنوش شرافت - مهندسی تکنولوژی معماری کارشناسی دانشگاه آزاد اسلامی کاشان
مونا صادقیان رشته - مهندسی معماری دانشگاه گیلان
ندا محمد رحیم پناه - کارشناسی ارشد طراحی شهری دانشگاه آزاد اسلامی واحد پردیس

بقای انسان همواره در گرو پاسخ صحیح به یک سری از نیازها بوده است. نیازهایی که از زمان خلقت انسان با او زاده و بزرگشدهاند. نیازهایی که در هردوره از تاریخ به گونه ای درست باید به آنها پاسخ داد تا بتوان بقا و پس از آن زندگی باکیفیت راپدید آورد. یکی از این نیازها، احتیاج به داشتن سرپناه است. خانه، اولین و مهم ترین زیستگاه آدمی است. مکانی که همواره درطول بحران های بسیاری همچون حوادث طبیعی سرپناه انسان ها بوده است. شیوع بیماری های همه گیر نیز نمونه ای از اینبحران هاست. بحرانی که افراد را وادار می کند برای حفظ جان خود به امن ترین مکان، یعنی خانه های خود پناه برند. آخرین وجدیدترین بیماری همه گیر، بیماری کرونا است که باعث قرنطینه خانگی برای حفظ سلامتی شده است. بیماری کرونا اولین وآخرین بیماری نیست که در اثر تراکم سکونت روند صعودی به خود می گیرد. حتی اگر به زودی درمان قطعی و یا واکسنپیشگیری کرونا ساخته و استفاده شود، تبعات آن در ذهن جوامع گوناگون از جمله معماران و نظریه پردازان معماری وهمچنین مصرف کنندگان معماری (معماری به مثابه کالا) و مخاطبان معماری که همه مردماند، باقی خواهد ماند. پس باتوجه بهتغییراتی که بر روند ساخت خانه صورت گرفته و همچنین توجه به عوامل تاثیرگذار بر این تغییرات، و نیز از طرفی قرار گرفتندر شرایط خاص کنونی کل جهان، دریافت می شود که، باید نگاهی نوین به نحوه ی ساخت خانه ها و مسیر های رفت و آمد وحتی حمل و نقل شود.

معماری، طبیعت، حرکت و دسترسی، پساکرونا