بررسی اثر بخشی درمان وجودی به شیوه گروهی بر شادکامی و معنای زندگی معلمان مرد بازنشسته شهرستان میناب

هدف اصلی این پژوهش، بررسی اثربخشی درمان وجودی به شیوه گروهی بر شادکامی و معنای زندگی معلمان مرد بازنشسته شهرستان میناب بود.پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی پیش آزمون- پس آزمون و گروه کنترل می باشد. جامعه آماری شامل کلیه معلمان مرد بازنشسته شهرستان میناب بود و حجم نمونه ۱۱۴ نفر از معلمان تشکیل دادند که نسبت به تکمیل و ارسال پرسشنامه های تحقیق اقدام نمودند. ابزارهای به کار گرفته شده، شامل پرسشنامه شادکامی آکسفورد و معنای زندگی استایگر بود و تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیره صورت گرفت. نتایج نهایی پژوهش حاکی از آن بود که درمان وجودی به شیوه گروهی بر شادکامی و معنای زندگی معلمان مرد بازنشسته اثر مثبت داشته است.

کلیدواژه ها:

درمان وجودی ، شادکامی ، معنای زندگی ، معلمان بازنشسته