فهیمه کمالی سروستانی - PhD, Academic Board Member, Department of Physical Therapy, School of Rehabilitation Sciences, Shiraz University of Medical Sciences, Shiraz, Iran
فرزانه مسلمی حقیقی - Academic Board Member, Department of Physical Therapy, School of Rehabilitation Sciences, Shiraz University of Medical Sciences, Shiraz, Iran
سارا ابوالاحراری شیرازی - MSc, Department of Physical Therapy, School of Rehabilitation Sciences, Shiraz University of Medical Sciences, Shiraz, Iran
شیوا امیریان - BSc, Department of Physical Therapy, School of Rehabilitation Sciences, Shiraz University of Medical Sciences, Shiraz, Iran
فرزانه حقیقت - BSc, Department of Physical Therapy, School of Rehabilitation Sciences, Shiraz University of Medical Sciences, Shiraz, Iran

مقدمه: استئوآرتریت مفصل زانو یکی از شایع ترین بیماری های تخریبی به خصوص در افراد کهن سال است، که منجر به درد و ناتوانی قابل ملاحظه ای می شود. روش های مختلفی برای درمان استئوآرتریت پیشنهاد می شود. در مطالعه حاضر از بین درمان های ارایه شده دو روش درمان دستی و تیپینگ با هم مقایسه شده است.مواد و روش ها: این تحقیق بر روی ۳۶ بیمار میان سال (۶۵/۶ ± ۳۱/۵۰) مبتلا به استئوآرتریت زانو به روش نمونه گیری آسان انجام شد. کلیه بیماران بیش از یک سال درد زانو داشتند. بیماران به صورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. گروه ۱ درمان تیپینگ و گروه ۲ درمان دستی. هر گروه قبل از درمان های مورد نظر، فیزیوتراپی روتین شامل اولتراسوند و تنس دریافت کردند. درمان در گروه تیپینگ در ۶ جلسه و درمان دستی در ۱۰ جلسه هر دو به مدت دو هفته انجام شد. درد بر اساس مقیاس Numerical rating scale (NRS) و سطح توانایی عملکردی بیمار با استفاده از پرسش نامه Western ontario mc master universities osteoarthritis (WOMAC) قبل و بلافاصله بعد از درمان ارزیابی شد. (آزمون Paired t-tests جهت مقایسه قبل و بعد از درمان و آزمون Independent t-test جهت مقایسه دو گروه درمانی مورد استفاده قرار گرفت).یافته ها: تفاوت معنی داری در کلیه متغیرها (به جز خشکی مفصلی) پس از انجام دو روش درمانی مشاهده شد (۰۰۱/۰ > P). در بررسی خشکی مفصلی در گروه تیپینگ قبل و بعد از درمان اختلاف معنی داری وجود نداشت (۳۲۳/۰ = P). مقایسه نتایج دو گروه نشان داد که درمان های دستی در کاهش علایم استئوآرتریت موثرتر بوده است (۰۵/۰ > P).نتیجه‎گیری: هر دو روش درمان دستی و تیپینگ در بهبود بیماران استئوآرتریت موثر بودند، اما درمان دستی نسبت به تیپینگ روش بهتری جهت کاهش درد و ناتوانی بیماران بوده است. درمان دستی روشی غیر تهاجمی، بدون عوارض و ارزان جهت درمان محافظه کارانه ساییدگی زانو می باشد.کلید واژه ها: استئوآرتریت زانو، درمان های دستی، تیپینگ