فهیمه سادات جعفریان - کارشناس ارشد ارتوپدی فنی، دانشکده علوم توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان
ابراهیم صادقی - عضو هیات علمی دانشکده علوم توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان

چکیدهمقدمه: در مبتلایان به ضایعه آرنج تنیس بازان، به دلیل وجود درد در ناحیه خارجی ساعد بسیاری از حرکات روزمره مختل می گردد. یکی از روشهای درمانی رایج جهت این عارضه استفاده از ارتز است. هدف عمده استفاده از ارتزهای نیروی متقابل، فراهم نمودن عملکرد فوری و کاهش درد آنی است. چون با استفاده از این ارتزها درد کاهش یافته، عملکرد دست افزایش می­یابد.مواد و روش ها: مطالعه حاضر شبه تجربی از نوع کارآزمایی بالینی است. مراجعه کنندگان ۵۰ فرد (۳۰ زن و۲۰ مرد با میانگین سنی ۸±۴۱ سال) مبتلا به ضایعه آرنج تنیس بازان شهر اصفهان بودند. میزان درد از طریق آزمون سنجش درد (VAS) جهت هر بیمار بعد از بستن هر ارتز اندازه گیری و ثبت شد. ارتزهای مورد استفاده در این مطالعه شامل تسمه دورآرنج، آستین واره، مچ بند و پلاسبو (پاتلای استرپ تغییر شکل یافته) بود. اطلاعات مربوط به میزان درد، با استفاده از نرم افزار SPSS  نسخه یازدهم، مورد تحلیل آماری قرار گرفت. آزمونهای آماری مورد استفاده در این مطالعه شامل آزمونهای t مستقل و زوج بود.نتایج: میانگین سنی افراد ۸±۴۱ سال بود مقایسه مچ بند طبی با تسمه دور آرنج، همچنین مچ بند با آستین واره نشان می دهد که تفاوت معنی­داری بین میانگین دو گروه وجود دارد (۰۵/۰ > P). نتایج کلی نشان می دهد که تسمه دور آرنج و آستین واره هر دو باعث کاهش درد شده­اند (۰۵/۰ < P).بحث: عملکرد تسمه دور آرنج و آستین واره در حین ارزیابی میزان درد به نسبت مشابه با یکدیگر بود و بهترین تاثیر را  بر روی ضایعه داشتند. مچ بند طبی نیز در کاهش درد مبتلایان موثر بوده ولی تاثیر آن کمتر از تسمه دور آرنج و آستین واره بوده است.کلید واژه ها: ارتز، درد، ضایعه آرنج تنیس بازان