غلام عباس فلاح قالهری - استادیار آب و هواشناسی، دانشگاه حکیم سبزواری
عباسعلی داداشی رودباری - دانشجوی کارشناسی ارشد آب و هواشناسی کاربردی، دانشگاه حکیم سبزواری

کسانی که برای بهره­برداری علمی و صحیح از زمین و طبیعت برنامه­ریزی می­کنند، اغلب به تصمیم گیری هایی نیازمندند که در یک دوره کوتاه از زمان بتوانند محیط را به سمت توسعه پایدار سوق داده، موجب رقابت اقتصادی شوند. در این راستا، مجموعه ای از نقشه های تناسب استفاده از زمین بسیار مناسب خواهد بود. در حالت مطلوب، این نقشه­ها باید با معیارهای پیچیده ترکیب و نهایتا یکپارچه سازی شوند. در این پژوهش با استفاده از دستورالعمل های ارزیابی تناسب اراضی در محیط سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS) به ارزیابی کیفی تناسب اراضی حوضه آبخیز شیردارکلا واقع در استان مازندران برای تناسب فعلی و آینده محصول گندم دیم اقدام شده است. نتایج نشان دادند که در حوضه آبخیز شیردارکلا، اقلیم، رژیم رطوبتی خاک و گروه هیدرولوژی خاک، مهم ترین معیارها برای ایجاد تناسب اراضی هستند و عوامل محدودیت مهم عبارتند از رخنمون سنگی، شیب، پستی و بلندی زیاد و فرسایش آبی با توجه اطلاعات به دست آمده تناسب اراضی فعلی، ۱۲درصد از اراضی منطقه برای کشت دیم مناسب (S۱)، ۱۵ درصد تناسب متوسط (S۲) و ۷۳ برای کشت دیم نامناسب (N۲) است. برای تناسب شرایط آتی ۱۹ درصد از اراضی منطقه برای کشت دیم مناسب (S۱)، ۸ درصد تناسب متوسط (S۲) و ۷۳ برای کشت دیم نامناسب (N۲) تشخیص داده شد. کلیه اراضی کوهستانی دارای قابلیت چرا، تپه ها از نظر محدودیت های موجود مانند کوهستانی و دارای قابلیت استفاده مرتع می باشد و کلیه اراضی تراس های فوقانی دارای اولویت استفاده با قابلیت زراعت دیم و آبی به شرط تامین آب است.

تناسب اراضی, GIS, گندم دیم, شیردارکلا