حسین حیدری تبریزی - دانشیار گروه انگلیسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان (خوراسگان)

فرهنگ «زبان آموز» به مثابه پدیده و سنتی بریتانیایی سابقه ای بیش از نیم قرن دارد. اصطلاح «زبان آموز» عموما به آن دسته از فرهنگ های لغت انگلیسی اطلاق می شود که مخصوص زبان آموزانی تهیه و تدوین شده که انگلیسی زبان مادریشان نیست و به نوعی جنبه آموزشی این گونه فرهنگ ها برجسته تر است. هدف از نگارش مقاله حاضر عبارت است از شناخت تاریخچه شکل گیری و پیدایش فرهنگ تک زبانه زبان آموز انگلیسی، معرفی نمونه های معروف  در این عرصه و توصیف و تبیین دقیق و جامع خصوصیات بارز و ویژگی های متمایزکننده این نوع فرهنگ ها از منظر کلان ساختار، میان ساختار و خردساختار شامل شکل ظاهری، مواد پیش متن فرهنگ، گستره و گنجایش، دامنه برد، تعریف نگاری، تصویر دهی، طبقه بندی معنایی، تفکیک درون مدخلی، اطلاعات متعدد و متنوع واژگان شناختی، اطلاعات پیرامونی، الحاقات/ضمائم، و امکانات جنبی. البته برای روشن تر شدن بحث، سه فرهنگ زبان آموز چاپ ناشران معروف و مطرح نیز بررسی می شود: دو فرهنگ روزآمد آموزشی زبان آموز انگلیسی چاپ ناشران بریتانیایی یعنی فرهنگ لغات آکسفورد مخصوص زبان آموزان سطح پیشرفته (OALD) و فرهنگ لغات انگلیسی معاصر لانگمن (LDOCE) و البته تنها فرهنگ در دسترس چاپ ناشران آمریکایی به نام «فرهنگ لغات رندوم هاوس وبستر مخصوص زبان آموزان سطح پیشرفته» (RWAED).در آخر، نگارنده می کوشد چشم اندازی از آینده فرهنگ های زبان آموز، مخاطرات و چالش های پیش رو و فرصت های ناشی از انقلاب دیجیتالی و پیشرفت های فناوری به دست دهد.

سنت فرهنگ نگاری بریتانیایی, فرهنگ زبان آموز انگلیسی, فرهنگ تک زبانه, فرهنگ نویسی