سعید شریفی رهنمو - دانشجوی دکتری مطالعات برنامه درسی، دانشگاه بوعلی سینا، همدان، ایران
یوسف آرام - استادیار زبان شناسی، گروه زبان شناسی، دانشکده علوم انسانی دانشگاه بوعلی سینا، همدان، ایران
آرش ابراهیم زاده - دانشجوی دکتری مطالعات برنامه درسی، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران
هادی دهقانی - دانشجوی دکتری مطالعات برنامه درسی، دانشگاه بوعلی سینا، همدان، ایران
حسن عباسی - کارشناسی ارشد مطالعات برنامه درسی، دانشگاه تهران، تهران، ایران

پژوهش حاضر با هدف واکاوی عوامل موثر در اجرای یادگیری های تلفیقی انجام پذیرفت. رویکرد پژوهش، کیفی و روش آن، فراترکیب بود. جامعه آماری پژوهش شامل پژوهش ها و مطالعات داخلی (۱۳۸۹ تا ۱۳۹۹) و خارجی (۲۰۰۷ تا ۲۰۲۱) انجام شده در حوزه یادگیری تلفیقی در آموزش عالی بود که با کلیدواژه های مشخص و در پایگاه های اطلاعاتی داخلی و خارجی به جمع آوری آن ها پرداخته شد و جمعا ۱۸۶ مطالعه انتخاب و مورد بررسی قرار گرفت. از میان این مطالعات پس از چندین مرحله غربالگری به ترتیب براساس بررسی عنوان، چکیده و محتوای پژوهش، ۲۸ واحد مطالعاتی انتخاب و بررسی شد. داده های پژوهش از تحلیل کیفی اسناد مورد مطالعه گردآوری شدند. جهت تحلیل داده های پژوهش نیز از روش تحلیل محتوا به شیوه مقوله بندی استفاده شد. با تجزیه و تحلیل داده ها مشخص شد که عوامل موثر در در اجرای یادگیری های تلفیقی در آموزش عالی شامل «یادگیرنده»، «یاددهنده»، «عوامل آموزشی»، «عوامل محیطی»، «عوامل نهادی و سازمانی»، «حمایت و پشتیبانی»، «قوانین و مقررات»، «تعاملات»، و «فناوری» می باشد. با توجه به یافته های پژوهش می توان گفت که نظام آموزش عالی برای استفاده همزمان از فرصت های یادگیری الکترونیکی و حضوری می-بایست به این عوامل توجه ویژه نماید؛ چرا که به صورت مستقیم بر به کارگیری یادگیری تلفیقی تاثیر می گذارد.

واکاوی, یادگیری تلفیقی, اجرا, آموزش عالی