مهشید محمد ابراهیمی - مربی دانشگاه پیام نور، واحد جهرم، جهرم، ایران
امیر اشنویی نوش آبادی - استادیار گروه جغرافیا، دانشگاه لرستان، لرستان، ایران

کیفیت محیط شهری به عنوان بخشی از مباحث کیفیت زندگی شهری جایگاه ویژه ای را در مطالعات برنامه ریزی شهری معاصر به خود اختصاص داده است؛ زیرا هرچقدر میزان کیفیت یک محیط شهری بیشتر باشد، آن شهر توانایی توسعه هوشمند و پایدار را دارد. البته رشد کمی و پرشتاب شهرها و اسپرال شهری در شهرهای جهان سوم همچون ایران باعث وقوع بحران های زیادی در زندگی شهری در قرن ۲۱ مانند مشکلات محیطی و کاهش کیفیت محیط شهری شده است. هدف پژوهش حاضر، بررسی مولفه های موثر بر کیفیت محیط شهری در شهر شیراز است. این تحقیق، ازنظر هدف، رویکردی کاربردی دارد و ازنظر روش، توصیفی تحلیلی است. روش گردآوری اطلاعات، اسنادی و پیمایشی (از طریق ابزار پرسشنامه محقق ساخته) بوده است و جامعه آماری، شهروندان شیراز هستند. از طریق نمونه گیری کوکران تعداد ۳۸۴ پرسشنامه به عنوان حجم نمونه تکمیل شد. برای شناسایی ارتباط بین متغیرها و تحلیل آنها از مدل سازی معادلات ساختاری در نرم افزار لیزرل استفاده شده است. همبستگی بین متغیرها نشان دهنده و تاییدکننده معناداری رابطه بین مولفه های محیط مسکن، کالبدی، محتوایی و عملکردی در کیفیت محیط شهری شیراز است؛ همچنین بیشترین همبستگی ها بین ویژگی های عملکردی (شامل خدمات بهداشتی، تجاری، تفریحی و رفاه اجتماعی) با کالبدی شامل (فضای شهری، دسترسی و حمل ونقل، فضاها و بناها) (۶۷/۰) و بعد از آن بین ویژگی های محیط های مسکونی با کالبدی (۶۵/۰) و سپس ویژگی های عملکردی با عوامل محیطی (۶۴/۰) است که نشان از اثرگذاری این ویژگی ها در کیفیت محیط شهری شیراز است.

اولویت بندی, کیفیت محیط شهری, کیفیت زندگی, تحلیل مسیر, شهر شیراز