شرح نامه و نامه نگاری در گسترش علم

ترسل یا نامه نگاری اعم از نظم و نثر از کهن ترین روش های نگارش است که در گستره فرهنگ وزبان فارسی دیده می شود. رد پایترسل در طول تاریخ به عهد هخامنشیان باز می گردد. باستانی ترین اثری که به زبان پهلوی در آیین "نامه نگاری" به دست آمده رساله کوچکآیین نامه نویسی و نامه تنسر از دوران اردشیر ساسانی است. ترسلات تا سال هفتاد و هشت هجری به زبان پهلوی و پس از آن ابتدا به زبان عربیو ازآن پس به زبان فارسی بوده اس ت. کاتبان ایرانی به نامه و نامه نگاری ارادت خاصی داشتند و سعی گسترده آنها همه این بود تا بتوانند بهرساترین و شیواترین گونه ممکن مکنونات قلبی خود را بیان کنند. مسئله این پژوهش نامه نگاری به مثابه اهتمام علمی و هدف آن تبیین نقشنامه و نامه نگاری در گسترش علوم و نقد آن است. به دلیل چنین پیشینه ای است که صنعت پست در ایران به سرعت در میان آحاد مردمجایگاه خاص خود را یافت. سئوال این تحقیق آن است که چه ویژگی خاصی در عنصر نامه و نامه نگاری وجود دارد که ایرانیان از آن براینمایاندن تمدن خود و تفاخر به آن بیشترین بهره ممکن را کسب کردند. این تحقیق به روش مطالعات توصیفی تحلیلی انجام شده و نتایج آننشان داده است که نامه و نامه نگاری امکانی بوده است برای به اشتراک گذاشتن یافته های معرفتی و لذا نقد و بالنده شدن آن .

کلیدواژه ها:

ترسل ، نامه ، تفاخر ، معرفت شناسی ، علم