امکان سنجی تبدیل خیابان های شهری به پیاده راه (نمونه موردی :خیابان طالقانی شیراز)

سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 351

فایل این مقاله در 22 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

SECONGRESS01_104

تاریخ نمایه سازی: 1 بهمن 1401

چکیده مقاله:

فضاهای شهری پیاده مدار، مکان هایی برای حضور شهروندان و مشارکت آنان در زندگی جمعیشان هستند که پرداختن به کیفیات آنهاسرزندگیشان را به حداکثر می رساند. از شاخصترین این کیفیات، امنیت و ایمنی می باشد. مکان های ناامن حضور مردم را در شهر به عنوانشهروندان جامعه مدنی، کمرنگ می سازند. هدف از این پژوهش، ارزیابی و اولویت بندی شاخص های تاثیر گذار بر ایجاد مسیرهای ترددپیاده امن به منظور ارتقاء تعاملات اجتماعی است. تبدیل برخی خیابان های دارای پتانسیل مناسب به پیاده راه با هدف اختصاص فضاییبیشتر، مناسب تر و امن تر برای عابران و ایجاد سرزندگی و محرکی برای توسعه محلی و منطقه ای انجام می گیرد. فضای شهری تنها یکمفهوم کالبدی نیست، بلکه کنش تعاملات شهروندی و فعالیت های شهری را نیز در بر می گیرد و در حقیقت با حضور انسان و فعالیت اوستکه معنا می یابد. پیاده راه فرهنگی جامعه ایفا به عنوان یکی از فضاهای شهری نقش مهمی در ارتقای فعالیت های اجتماعی می کند.حرکت عابر پیاده در پیاده راه ها، به واسطه طراحی مناسب و شناخت منظرین شهر، موجب افزایش ادراک، ارتقای هویت و احساس تعلق بهمحیط و زیبایی می شود. یکی از تحولات اخیر در گرایش های جدید شهرسازی جهان، توجه به حرکت پیاده و نیازهای او به عنوان یکموضوع فراموش شده مهم شهری است.

نویسندگان

داریوش رئیسی

دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری، موسسه آموزش عالی آپادانا، شیراز، ایران

پریسا مشک سار

استادیار، گروه شهرسازی، دانشکده هنر و معماری، موسسه آموزش عالی آپادانا، شیراز، ایران

علی مصلائی

دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری، موسسه آموزش عالی آپادانا، شیراز، ایران