حسین فرخی - MSc. Faculty of Psychology and Education, University of Allameh Tabataba'i, Tehran, Iran
فرامرز سهرابی - Ph.D. Profesor, Faculty of Psychology and Education, University of Allameh Tabataba'i, Tehran, Iran
علی دلاور - Ph.D. Profesor, Faculty of Psychology and Education, University of Allameh Tabataba'i, Tehran, Iran

زمینه و هدف: با توجه به اینکه باورهای فراشناختی، نقش بسیار مهمی در ابتلا، حفظ و تداوم به اعتیاد دارد، پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی فراشناخت درمانی به شیوه گروهی بر میزان اعتیادپذیری دانشجویان پسر انجام پذیرفت. روش کار: این مطالعه یک طرح تحقیقی نیمه آزمایشی شامل  پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل و دوره پیگیری می شد. جامعه آماری پژوهش شامل همه دانشجویان پسر دوره کارشناسی دانشگاه فردوسی مشهد در سال تحصیلی ۹۶-۱۳۹۵ است. با روش نمونه گیری، ۳۰  آزمودنی انتخاب شدند و بطور تصادفی در گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند. در این پژوهش از پرسشنامه فراشناختی (MCQ-۳۰) و مقیاس آمادگی به اعتیاد (APS) استفاده شد. نتایج: داده های بدست آمده با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس و  Tهم بسته مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نمرات کوواریانس پس آزمون آمادگی به اعتیاد نشان داد که اثربخشی فراشناخت درمانی بر میزان اعتیادپذیری دانشجویان پسر معنی دار(۰۱/۰>p ) بود. نتیجه گیری: به طورکلی نتایج پژوهش حاکی از آن است که درمان فراشناختی، اعتیادپذیری دانشجویان را کاهش داده و تاثیر اثر فراشناخت درمانی بر میزان اعتیادپذیری دانشجویان در مرحله پیگیری بعد از ۳ ماه ماندگار هست. بنابراین به افراد مشغول در حوزه بهداشت پیشنهاد می گردد از درمان فراشناخت برای پیشگیری و عدم بازگشت فرد به اعتیاد بهره ببرند.

Meta-Cognitive Therapy, Addiction-proneness, University Students, فراشناخت درمانی, اعتیادپذیری, دانشجویان