بررسی و تحلیل روش های مختلف پیشگیری و درمان آتروفی عضلانی ناشی از بی تحرکی

آتروفی عضلانی به محدودیت یا کاهش گسترده حجم در عضلات یا یافته های تصویربرداری در مقایسه با همان سن با حالت طبیعی خود، کاهش تعداد رشته های عضلانی یا قطر عضلات زیر میکروسکوپ اشاره دارد. هنگامی که بدن تحت شرایط بی حرکتی، نبود نیروی خارجی، استراحت طولانی مدت در بستر، یا بی وزنی باشد، بدن تحت یک تغییر آتروفی عضلانی ناشی از عدم استفاده قرار می گیرد. دلیل اصلی آن کاهش سرعت سنتز پروتئین و افزایش سرعت تجزیه آن در بافت عضلانی است، یعنی مواد مغذی بافت بدن براساس نیاز اندام ها توزیع می شود. از نظر بالینی، فلج، پارگی عضلانی، گچ گرفتن اندام پس از شکستگی و بی وزنی طولانی مدت فضانوردان در فضا می توانند باعث این وضعیت پاتولوژیک شوند. در شرایط بی حرکتی مفاصل و استراحت در بستر، پروتئین عضلانی به دلیل کاهش نرخ سنتز پروتئین عضلانی از بین می رود، در حالی که نرخ تخریب بدون تغییر باقی می ماند. در طول عدم استفاده از عضلات، از دست دادن سریع عضلات اسکلتی رخ می دهد که منجر به پیامدهای منفی متعددی برای سلامتی مانند کاهش ظرفیت عملکردی، قدرت و افزایش توده چربی بدن می شود. راه های مختلفی برای پیشگیری و درمان این عارضه، از جمله تغذیه، دارو و فعالیت بدنی توصیه شده است. مصرف پروتئین یا اسیدآمینه ضروری، سرعت سنتز پروتئین عضلانی را تحریک می کند. استرس اکسیداتیو یکی از عوامل از دست دادن عضله با افزایش سن است و نیز گونه های اکسیژن فعال تولیدی در طول بی حرکتی طولانی مدت و استراحت در بستر افزایش می یابد. مکمل های آنتی اکسیدانی می توانند یک اقدام متقابل موثر برای این وضعیت باشند. ورزش می تواد با فعال کردن مسیر سیگنالینگ متابولیسم فیبرهای عضلانی اسکلتی را تحریک کند و انقباض و عملکرد فیزیولوژیکی عضله را افزایش دهد. در ارائه برنامه ی تمرینی می توان از تمرینات قدرتی، هوازی، ارتعاضی کل بدن استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

اتروفی عضلانی ، تمرینات قدرتی ، پروتئین ، انتی اکسیدان