رتبه بندی مولفه های رهبری فراگیر

رهبری یکی از رویکردهای صحیح برای عبور از چالش و حرکت به سمت رونق و توسعه و شکوفایی است. درعصرحاضرشیوه های سنتی وکلاسیک اداره سازمان ها ازتوانایی لازم برای مواجه با تغییر وتحولات محیطی برخوردار نیستند. پس هدایت سازمانی در هزاره عصرجدید نیازمند سبک خاصی از رهبری است. رهبران از طریق فرایند نفوذ اجتماعی فرهنگ سازی نموده وبا اثرگذاری برکارکنان آنها را به سمت تحقق اهداف هدایت میکنند.رهبری فراگیر برای اولین بار توسط نمهارد و ادمونسون بعنوان یک ابزار اصلی برای شکل دادن به باورهای مثبت در مسائی سازمانی استفاده شد. رهبری فراگیر یکی از تئوریهای جدید دنیای معاصر است که علاقه بسیاری از پژوهشگران و محققان را به خود جلب کرده است. پژوهش حاضر از منظر هدف کاربردی واز بعد ماهیت و روش توصیفی و از حیث زمان مقطعی است. رهبری فراگیر نمایانگر تمایلات افراد در سازمان است. در واقع این فرایند کنش و واکنش باعث میشود تا افراد از عقاید و ایده های همدیگر آگاه شده و بدنبال اقدامات نوآورانه باشند و با ایجاد جو مبتنی بر اعتماد که در چهارچوب روابط فعال بوجود می آید. قابلیت های افراد را در مواجه تنش های محیط کاری بهبود یابد. جهت رتبه بندی عوامل از شاخص اهمیت نسبی(RII۱) از پرسشنامه استفاده شده است. برای تکمیل پرسشنامه ازطیف لیکرت پنجتایی استفاده شد. برای تعیین میزان اهمیت و رتبه بندی عوامل از شاخص اهمیت نسبی استفاده شده است. جامعه آماری تحقیق از ۲۰نفر تشکیل شده است و براساس نتیجه رتبه بندی، عامل جلوگیری از نشر کلیشه های منفی رتبه اول را درشاخص اهمیت نسبی به خود اختصاص داده است.

کلیدواژه ها:

رهبری ، چالش ، کاربردی ، توصیفی ، مقطعی ، شاخص اهمیت نسبی