روشنگری فرهنگ رهبری اقتدارگرا و پدرانه در سازمان ها

مطالعه حاضر به روشنگری فرهنگ رهبری اقتدارگرا در سازمانها می پردازد. رهبری اقتدارگرا متمایز از سایر ساختارهای رهبریبوده و مربوط به تقسیم قدرت است. برای دستیابی به این اهداف، رهبران اقتدارگرا اعتماد به نفس بالایی از خود نشان میدهندو اقدامات خود را طوری برنامه ریزی می کنند که زیردستان، اقتدارشان را به چالش نکشند. چنین رهبرانی، به عنوان یک سبکاعمال اقتدار رسمی و قدرت موقعیت، ممکن است رفتارهای کارکنان را در ساختار نقش سلسله مراتبی سازمان مهار کند. ازاین رو،رهبران استبدادی، اقتدارگرا و دستوری «استقلال و خودمختاری پیروان را محدود کرده و به موجب آن، پیروان را از طریق رویه ها و قوانین غیرشخصی کنترل می کنند». رفتارهایی که عمیقا در باورها و پیش فرض های کارکنان ریشه دارد. با این وجود با یکحوزه رهبری روبه رو هستیم که یافته های نظری و تجربی بسیار ناچیزی را شامل شده است. روش مورد استفاده در این پژوهشاز نظر رویکرد مروری بوده و داده ها از ۳۴ پژوهش داخلی و خارجی پیرامون این مفهوم گرداوری شده است. یافته ها نشان میدهدکه رهبری اقتدارگرا با وجود سابقه طولانی در حوزه رهبری، موضوع اقتدارگرایی و چگونگی تاثیر آن بر رهبری و فرآیندهایرهبری در دهه های اخیر مورد غفلت قرار گرفته است.با این حال، رویدادهای جهانی اخیر روشن می سازد که درک بهتری از اقتدارگرایی مورد نیاز است و محققان رهبری از علاقه ایدوباره به مطالعه اینکه چرا پیروان رهبران اقتدارگرا را در آغوش می گیرند، سود می برند. ازاین رو، ماهیت شخصیت اقتدارگرا،چگونگی رشد ارز شهای اقتدارگرا و چگونگی اندازه گیری آن مورد بحث قرار خواهد گرفت. و رهبری اقتدارگرا بالا نشان دهندهتسهیم نسبتا کم قدرت و اطلاعات با کارکنان و همچنین تلاش نسبتا زیاد برای کنترل رفتارهای آنهاست.

کلیدواژه ها:

رهبری اقتدارگرا ، رهبری دستوری و رهبری پدرانه