زهرا شکری - کارشناس ارشد رشته مدیریت خدمات بهداشتی و درمانی، دانشگاه آزاد اسلامی واحدساری ، ایران
قهرمان محمودی - دانشیار، دانشکده علوم پزشکی، گروه پزشکی اجتماعی (مدیریت خدمات بهداشتی درمانی)، دانشگاه آزاد اسلامی واحدساری، ایران

حضور دائمی پزشک مقیم در بستر بیماران، موجب بهبود کیفیت مراقبت شده و به عنوان یک معیار ارزیابیدرمان بوده و میزان مرگ ومیر و موفقیت طرح پزشک مقیم را در راه رسیدن به هدف نشان می دهد. لذا هدفتحقیق حاضر نیز تعیین تاثیر پزشکان مقیم بر مرگ و میر بیماران در بیمارستان های خصوصی، دولتی و تامیناجتما عی شهر تهران با رویکرد نظام سلامت در سال ۹۲ تا ۹۴ می باشد. این پژوهش از نظر هدف کاربردی وبه روش توصیفی و تحلیلی انجام شده است. جامعه آماری شامل نمونه تحقیق حاضر شامل بیمارستان هایخصوصی، دولتی و تامین اجتما عی شهر تهران است که اطلاعات از پرونده های بیمارستان به روش خوشه ایاز پرونده های قسمت مدارک پزشکی جمع آوری شد. جهت جمع آوری داده ها ار پرسشنامه محقق ساختهاستفاده شده است و اطلاعات حاصله با نرم افزار Spss و آمار توصیفی و استنباطی (آزمون های تی مستقل وF) و تحلیل شد. نتایج نشان داد م یزان خام مرگ و میر به ازای هر ۱۰۰۰ نفر در مقایسه دو دوره قبل و بعد ازحضور پزشک مقیم در بیمارستان های مورد مطالعه افزایش یافته و این افزایش به لحاظ اماری نیز معناداربود (p≤۰.۰۵). افزایش میزان مرگ و میر به ازای هر ۱۰۰۰ نفر بعد از حضور پزشک مقیم در بخش های مغز واعصاب، قلب و عفونی در مقایسه با دوره قبل از آن به لحاظ آماری معنادار بود (p≤۰.۰۵). یافته ها نشان دادکه میزان مرگ و میر به ازای هر ۱۰۰۰ نفر بعد از حضور پزشک مقیم افزایش یافت.

میزان مرگ و میر، پزشک مقیم، طرح تحول نظام سلامت، بیمارستان