طراحی مجتمع خدمات رفاهی بین راهی با رویکرد رشد و توسعه صنعت گردشگری در شهرستان پاسارگاد

مجتمع های خدمات رفاهی آن دسته از واحدهای اقامتی هستند که حالت توقف گاه و استراحتگاه موقتی را داشته و معمولا در خارج از شهر قرار می گیرند که متاسفانه در ایران کمتر مورد توجه واقع شده اند. از آنجا که درایران اکثر مسافران با وسایل نقلیه خصوصی سفر می کنند، ساخت و توسعه مجتمع های خدمات رفاهی در محورهای ارتباطی علی الخصوص محورهای ارتباطی قطب های گردشگری، با افزایش رفاه سفر، توسعه گردشگری را به همراه خواهد داشت. در پژوهش حاضر تلاش شده است تا با مکان یابی مجتمع خدمات رفاهی در محور ارتباطی اصفهان – شیراز، نقش آن ها در توسعه گردشگری نیز بررسی گردد و مهمترین بخش این پژوهش طراحی چگونگی تلفیق یک مجتمع خدمات رفاهی برای توریست ها با رویکردرشد صنعت گردشگری در ارتباط با محیط طبیعی و یا ساخته شده می باشد. اهمیت تعداد هتل ها اقامتی مناسب در استان فارس با توجه به عنوان یکی از مهمترین قطب های توریستی کشورهای آسیایی خاورمیانه از یک سو و وجود جاذبه های تاریخی، طبیعی و فرهنگی استان و کافی نبودن اماکن اقامتی مناسب موجب شد تا طراحی متل در شهرستان پاسارگاد که در نزدیکی مهم ترین اثر تاریخی استان فارس یعنی تخت جمشید است مورد توجه قرار گیرد. نوع تحقیق توصیفی- تحلیلی می باشد و گردآوری اطلاعات نیز به صورت مطالعات کتابخانه ای با استفاده از اطلاعات و مدارک موجود و به صورت میدانی در راستای موضوع طرح صورت گرفته است و از روش شناسی کیفی بهره می برد در واقع محقق به دنبال خلق نظریه در بررسی و مطالعه پژوهش های کسانی است که در فرایند کنش یا تعامل مشابه ای درگیرند. آنچه دراین فرایند اتفاق می افتد نوعی استنتاج و انتزاع، معین و خاص است که مورد توجه محقق قرار می گیرد. در واقع نکته مهم و کلیدی این است که نظریه از خارج به یک تحقیق تحمیل نمی شود، بلکه تولید شده یا متکی بر داده های اخذ شده از مطالعات پژوهشی می باشد.

کلیدواژه ها:

خدمات رفاهی ، گردشگر ، توسعه ، صنعت گردشگری