اثر قارچ های میکوریز آربوسکولار بر برخی خصوصیات فیزیکی و جذب عناصر در یک خاک درشت بافت زیر کشت گوجه فرنگی

قارچ­های میکوریز آربوسکولار علاوه بر افزایش رشد گیاه از طریق جذب عناصر غذایی، با ترشح ماده گلیکوپروتئینی بنام گلومالین نقش بسزایی در بهبود ساختمان خاک و مقاومت خاکدانه­ها دارند.در این تحقیق جهت بررسی تغییرات برخی خصوصیات فیزیکی و جذب عناصر در یک خاک لوم شنی زیر کشت گوجه­فرنگی از دو گونه قارچ میکوریز آربوسکولار شامل گلوموس اینترارادیسز (GI)، گلوموس اتونیکاتوم (GE) و شاهد (بدون قارچ) تحت شرایط گلخانه­ای و در قالب طرح پایه بلوک­های کامل تصادفی در چهار تکرار استفاده گردید. نتایج نشان داد که قارچ­های GI و GE به ترتیب باعث افزایش معنی­دار (۰۱/۰ > P) میانگین وزنی قطر خاکدانه­ها (MWD) به میزان ۴/۱۹۳ و ۸/۲۸۸ درصد، منافذ مزو به میزان ۷/۴۹ و ۹/۲۵ و منافذ میکرو به میزان ۵/۵ و ۶/۱۹ درصد، رطوبت ظرفیت مزرعه­ای (FC) به میزان ۱/۱۴ و ۱/۳۵ درصد، رطوبت نقطه پژمردگی دائم (PWP) به میزان ۴/۱۲ و ۶/۲۲ درصد، آب قابل استفاده (AWC) به میزان ۹/۱۴ و ۳/۴۱ درصد و کاهش جرم مخصوص ظاهری (Db) به میزان ۱/۴ و ۸ درصد، منافذ ماکرو به میزان ۲/۱۰ و ۱/۱۴ درصد و هدایت هیدرولیکی اشباع (Ks) به میزان ۴/۵۲ و ۸/۷۰ درصد نسبت به شاهد گردیدند. مقدار جذب فسفر در اثر همزیستی با قارچ­های GE و GI نسبت به شاهد به ترتیب حدود ۲/۱۰۸۹ و ۸/۶۰۰ درصد و مقدار جذب پتاسیم حدود ۵/۸۱۱ و ۲/۵۰۶ درصد در اندام­هوایی گوجه­فرنگی افزایش یافت. می­توان نتیجه گرفت همزیستی میکوریزی به عنوان یک روش بیولوژیک و پایدار باعث ارتقای کیفیت فیزیکی و شیمیایی در خاک درشت بافت می­گردد.

کلیدواژه ها:

پایداری خاکدانه ها ، توزیع اندازه منافذ ، جذب فسفر و پتاسیم ، خاک لوم شنی ، قارچ میکوریزی ، هدایت هیدرولیکی