پریسا کوچک - دانشجوی دکتری سازه های آبی، دانشکده مهندسی علوم آب، دانشگاه شهید چمران اهواز
سید محمود کاشفی پور - استاد سازه های آبی، دانشکده مهندسی علوم آب، دانشگاه شهید چمران اهواز
مهدی قمشی - استاد سازه های آبی، دانشکده مهندسی علوم آب، دانشگاه شهید چمران اهواز
احمد فتحی - استادیار سازه های آبی، دانشکده مهندسی علوم آب، دانشگاه شهید چمران اهواز

سازه باندال­لایک نوعی آبشکن است که به­صورت ترکیبی از آبشکن نفوذپذیر و نفوذناپذیر ساخته می­شود. این سازه معمولا در شبه قاره هند به منظور کنترل فرسایش و بهبود عمق جریان برای کشتی­رانی در رودخانه­های آبرفتی احداث می­گردد. این آبشکن می­تواند جایگزین مناسبی برای آبشکن­های معمول محسوب شود. در این مطالعه اثر استغراق و زاویه قرارگیری آبشکن باندال­لایک نسبت به ساحل بر بیشینه عمق آبشستگی اطراف آبشکن در فلومی با قوس ملایم ۹۰ درجه بررسی شده است. بدین منظور سری باندال­لایک­ها با سه زاویه ۶۰، ۹۰ و ۱۲۰ درجه درون فلوم جایگذاری شده و با سه نسبت استغراق متفاوت (۱۶/۱، ۶۵/۱، ۱۵/۲) و تحت شرایط هیدرولیکی متفاوت (اعداد فرود ۲۱/۰، ۲۳/۰، ۲۶/۰، ۲۹/۰) مورد آزمایش قرار گرفته­اند. نتایج نشان داد که آبشکن­های با زاویه ۹۰ درجه (قائم) دارای بیشترین و آبشکن­های با زاویه ۶۰ درجه (جاذب) دارای کمترین میزان آبشستگی می­باشند. هم­چنین با افزایش استغراق سازه­ها بیشینه عمق آبشستگی در اطراف آن­ها نیز افزایش می­یابد.

آبشکن باندال لایک, بیشینه عمق آبشستگی, زاویه آبشکن, قوس ۹۰ درجه, نسبت استغراق