تعیین سهم جریان زیست محیطی دریاچه ارومیه از رودخانه گدارچای با استفاده از روش های اکوهیدرولوژیکی

هدف اصلی در مطالعه حاضر استفاده از روش های مختلف اکوهیدرولوژیکی برای تعیین نیاز آبی زیست محیطی رودخانه دائمی گدارچای در حوضه آبریز دریاچه ارومیه است. نیاز آبی زیست محیطی رودخانه گدارچای در دو بازه مختلف ایستگاه پل نقده و پل بهراملو موردمطالعه قرارگرفته است. در این تحقیق، هشت روش هیدرواکولوژیکی (۱- Tennant؛ ۲- Tessman؛ ۳- شاخص­های تداوم جریان FDC؛ ۴- Smakhtin؛ ۵- FDC shifting؛ ۶- DRM؛ ۷- محدوده تغییرپذیری RVA؛ و ۸- روش کیفیت آب موسوم به رابطه Q) برای ارزیابی جریان زیست محیطی این رودخانه مورداستفاده قرار گرفته است. بر اساس این نتایج، برای حفظ رودخانه گدارچای در کمینه وضعیت اکولوژیکی قابل قبول (کلاس مدیریت زیست محیطی C)، به ترتیب شدت جریان متوسط سالیانه معادل ۲۸/۳ و ۲۵/۳ مترمکعب بر ثانیه، باید در دو موقعیت ایستگاه های هیدرومتری پل نقده و پل بهراملو (در کیلومترهای ۴۰ و ۱۸ از دریاچه ارومیه)، برقرار باشد. توزیع ماهانه نیاز زیستی رودخانه گدار نیز تعیین و پیشنهاد شده است. احیای دریاچه ارومیه نیاز به ارزیابی جریان زیست محیطی هر یک از رودخانه های بزرگ حوضه آبریز دریاچه بر اساس پتانسیل جریان رودخانه ها و تعدیل حقابه های کشاورزی دارد. پایش جریان زیست محیطی در طول رودخانه ها برای اطمینان از انتقال کمینه جریان زیست محیطی به دریاچه ارومیه ضروری است.

کلیدواژه ها:

جریان زیست محیطی ، دریاچه ارومیه ، رودخانه گدارچای ، روش های هیدرواکولوژیکی ، مدیریت رودخانه