همایون حسین زاده صحافی
حسین عبدالحی
محمد حسین طلوعی
جواد صیادفر

این تحقیق به منظور بررسی تاثیر مورفولین بر ضریب بازگشت ماهی سفید از سال ۱۳۸۴ تا ۱۳۸۷ در مرکز تکثیر و پرورش شهید انصاری صورت پذیرفت. ماهیان مولد پس از انتقال به کارگاه (از رود خانه خشکرود ) به صورت ترکیبی تکثیر شده و از لارو و بچه ماهیان حاصل برای انجام آزمایشات استفاده گردید. به منظور تعیین مناسب ترین زمان تاثیر پذیری از مورفولین(۵-۱۰×۵ میلی گرم بر لیتر) تعداد ۱۰۴۵۰عدد ماهی سفید در مراحل لارو دارای کیسه زرده، لارو با تغذیه فعال،بچه ماهی ۲-۳ گرم و بچه ماهی ۴-۵ گرم تحت تاثیر دوز های مختلف مورفولین قرار گرفته و با روش تگ های الاستومر علامتگذاری و از طریق رودخانه خشکرود به دریای خزر رهاسازی گردیدند. جهت صید ماهیان علامتگذاری شده درسال ۱۳۸۷ از تور سالیک استفاده گردید. نتایج حاصل از تاثیر مورفولین در دوره های مختلف رشد حاکی از وجود اختلاف معنی دار در نرخ بازگشت به خانه ماهیان در دوره لاروی با تغذیه فعال(۱درصد) در مقایسه با سایر تیمار ها (۲۳/۰ درصد درخصوص لارو دارای کیسه زرده ۲۳/۰ درصد درخصوص بچه ماهی ۲-۳ گرم و ۲۶/۰درصد درخصوص بچه ماهی ۴-۵ گرم ) و شاهد(۱۳/۰ درصد) می باشد. بیشترین طول و وزن به هنگام صید به ترتیب شامل ۶۲۰ میلیمتر و ۱۷۰۰ گرم بود. نتایج حاکی از وجود اختلاف معنی دار در نسبت جنسی ( ۲۱۰ ماده و ۲۹۵ نر) درکل ماهیان صید شده میباشد. نسبت جنسی در ماهیان تگ دار برگشتی ( ۱۴ ماده و ۲۰ نر) با نرخی معادل۴۲/۱ درصد با غالبیت نرها محاسبه شد. (x۲=۶.۴, α= ۰.۰۵, df= ۱). در مجموع با استفاده از تکنیک تگ گذاری الاستومر، ضریب بازگشت شیلاتی ناشی از تاثیر پذیری از مورفولین در ماهی سفید ۷/۶ در صد محاسبه گردید. نتایج کلی نشان دهنده افزایش معنی دار نرخ بازگشت به خانه ماهی سفید به هنگام تاثیر پذیری از مورفولین (۳۲/۰ درصد ) در مقایسه با شاهد (۰۹/۰ درصد) میباشد.

مراحل لاروی, بچه ماهی, مورفولین, ماهی سفید, خشکرود, بازگشت به خانه