ضرورت توجه به ابعاد اجتماعی _فرهنگی اکوتوریسم از منظر امنیت زیست محیطی و نقش آن در توسعه پایدار

کشور ایران یکی از ده کشور باستانی و تاریخی دنیا است که از پتانسیل های بالقوه فراوان گردشگری و از امکانات بالفعل کم آن برخوردار است مطالعه و بررسی ارتباط فی مابین گردشگری و محیط زیست(اکوتوریسم) حائزاهمیت و شناسایی ابعاد آن درکشور ماگام بزرگی درجهت نیل ل به توسعه پایدار خواهد بود. همراه با گسترش فعا لیتهای گردشگری، از یکسو وضرورت حفظ واحیای منابع محیط زیست، از سوی دیگر، در دو، سه دهه اخیر،دیدگاه ها و روشهای گوناگونی درجهت تامین توسعه پایدار گردشگری وراههای تحقق آن مطرح شده است که آشنایی و اگاهی از آنها لازمه هرگونه برنامه ریزی و مدیریت گردشگری است تا صنعت گردشگری را تحت کنترل درآورده و از آن مهمتر از تنوع زیستی در مناطق و مقاصد گردشگری حمایت و حفاظت کند.بنابراین ضرورت توجه به چنین مسائل جدیو مبرمی است که توریسم پایدار در سطح وسیعی مطرح شده است.گردشگری از نظر ما هوی قبل از آنکه به عنوان یک پدیدها قتصادی مواج باشد یک امر فرهنگی - اجتماعی است، به گونه ای که در پیرامون آن آثار اجتماعلی فرهنگی گردشگری به این موضوع اشاره دارد که گردشگری و مسافرت در نظام ارزشهای افراد و جامعه، الگوی رفتاری، ساختارهای اجتماعی، سبک و کیفیت زندگی جامعه میزبان و گردشگران تاثیر گذار است

کلیدواژه ها:

توریسم ، اکوتوریسم ، مدیریت اکوتوریسم ، توسعه پایدار ، امنیت زیست محیطی ، آثار اجتماعی و فرهنگی گردشگری ، توسعه