اثر تمرین تناوبی شدید بر بیان ژن AKT۱ و mTORc۱ بطن چپ در موش های صحرایی دیابتی نوع ۲: یک مطالعه تجربی

چکیده زمینه و هدف: از آن جایی که تمرین تناوبی شدید (High intensity interval training; HIIT) در هایپرتروفی فیزیولوژیک قلبی و در کاهش عوارض ناشی از کاردیو میوپاتی دیابتی موثر است، لذا هدف این پژوهش، تعیین تاثیر ۱۲ هفته تمرین HIIT، بر بیان ژن­های AKT۱ (Protein Kinase B)  و Mammalian target of rapamycin) mTORc۱) در بطن چپ موش های صحرایی دیابتی نوع ۲ بود. مواد و روش ها: دراین مطالعه تجربی، ۲۱ سر موش نر صحرایی۱۰ هفته ای با وزن۲۰±۲۲۰ گرم، به صورت تصادفی در سه گروه دیابتی- تناوبی شدید، کنترل دیابتی و کنترل سالم قرار گرفتند.گروه دیابتی- تناوبی شدید، به مدت ۱۲ هفته به تعداد ۵ جلسه ۳۰ دقیقه ای در هفته در قالب دویدن روی تردمیل با تکرارهای یک دقیقه ای و استراحت فعال ۲ دقیقه­ای بین هر تکرار شرکت داده شدند و ۴۸ ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی تشریح شدند. جهت تفسیر بیان نسبی ژن های  Akt۱و mTORc۱، از آزمون t مستقل در سطح معنی داری ۰۵/۰P≤ استفاده شد. یافته ها: مقایسه گروه ها کاهش معنی دار بیان ژن­هایAkt۱ (۰۰۷/۰(P= و mTORc۱ (۰۲۲/۰(P= درگروه کنترل دیابتی، نسبت به گروه سالم را نشان داد. هم چنین تمرین منجر به افزایش معنی دار بیان ژن­های Akt۱ (۰۰۳/۰(P = به میزان ۷۲ درصد و  mTORc۱ نسبت به گروه کنترل دیابتی گردید (۰۰۱/۰(P=. نتیجه گیری: به نظر می رسد که یک دوره HIIT، با افزایش بیان ژن­های Akt۱ و mTORc۱ منجر به بهبود عملکرد قلبی می شود و احتمالا می تواند از علائم بالینی ناشی از دیابت پیش گیری کند. واژه های کلیدی: دیابت، تمرین تناوبی شدید، بیماری قلبی، موش صحرایی، Akt۱، mTORc۱

کلیدواژه ها:

Diabetes ، High intensity interval training ، Heart disease ، Rat ، Akt۱ ، mTORc۱ ، دیابت ، تمرین تناوبی شدید ، بیماری قلبی ، موش صحرایی ، Akt۱ ، mTORc۱